ႏွစ္သစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ႏွာဘူးၾကီးလဲ ဘယ္ရမလဲ ကဲခ်င္တာကုိး ။ အင္မတန္ ကဲခ်င္ေပမဲ့ သယ္ရင္းက သိတ္မရွိ ့ေတာ့ လာမဲ့သူမရွိ ့ဘူး ဗ် ။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ ထူးခ်ားခ်က္ကလဲ ကပ္စီးနဲ နဲ နဲတယ္ဗ် ။။ ကုိ ့ရွိ ့ရင္ သိမ္းထား သူမ်ားရွိ ့ရင္စားေနၾကစားဖားၾကီး ဆုိေတာ့လည္း ဘယ္သူက ေပါင္းခ်င္ပမလဲ ။ ေခြ်တာစုေဆာင္း သူေဌးေလာင္းလုိ ့က်ဳပ္ဘၾကီးက မွာခဲ့တာကုိး ။ က်ဳပ္လတ္ထဲၾကမွ ေခြ်တာဆုေဆာင္း ဖင္ေဟာင္းေလာင္းေတာ့ အေျပာမခံ ႏုိင္ပါဘူး ။ ဟုတ္ဘူးလား ။ ဆုေဆာင္းႏုိင္မွ တန္ရုံက်တာေလ ။ ဟဲဟဲ ---စားဖားၾကီးဆုိေတာ့ ဒီလုိပဲေတြးတာကုိး ။ အဲသလုိ အဲသလုိ ( Happy New Year ) ကုိအထီးက်န္ အမက်န္ေနခိ်န္မွာ ၀မ္းနဲသလုိေတာ့ ျဖစ္မိတာကုိး ။ သိတ္ေတာ့မၾကာပါဘူး အေတြးတစ္ခု ေတြးမိတယ္ ဗ် ။ - -လူပဲ ေသမ်ဳိးဆုိတာေလ -- လာတုန္းက တစ္ေယာက္ထဲ ျပန္ေတာ့လည္း တစ္ေယက္ထဲ ဆုိတဲ့ - --မျမဲသခၤါရတရားဆုိတာၾကီးကုိေတြးမိျပန္ေတာ့လည္း အထီးက်န္တဲ့စိတ္ေျပာက္ပီး ဘုန္းၾကီး၀တ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္ ဆုိပါေတာ့ - -ဟဲဟဲ - -ဘုန္းၾကီး ၀တ္လုိ ့ကလည္း မျဖစ္ေသးဘူးေလ မိန္းမမွမရေသး ။ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္ မိန္းမရပီးမွ နမိတ္ၾကီးေလးပါးျမင္ပီး ေတာထြက္တာကုိး ။ က်ဳပ္ကလည္း ( Happy New Year ) ညေရာက္မွ ပုလင္းၾကီးေလးလုံးျမင္ပီး ဆုိင္သြားခ်င္စိတ္ေပါက္ေနတာကုိး ။ သူမ်ားယားေတာ့လည္း ယားခ်င္တာပဲေလ ဟဲဟဲ--။ အဲဒါနဲ ့ ဂစ္တာေလးကုိင္ပီး သီးခ်င္းဟဲမယ္ေပါ့ - -- ။ သီခ်င္းဟဲ မယ္ဆုိေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ထဲ အရွက္မရွိ ့ေအာ္ရမွာေလ ။ အႏုပညာ က အႏုပညာပဲေလ ။ ကုိကပညာသည္မဟုတ္ေတာ့ ရွက္တာပဲ ။ အေၾကာင္းျပခ်တ္ ဆုိပါေတာ့ ။ ကုတ္ေခ်ာင္း ကုတ္ေခ်ာင္းနဲ ့ ျမင္ေနတဲ့ပုလင္းၾကီးေလးလုံးထဲက ( Myanmar ) တစ္လုံးကုိလတ္ေတြ ့ ေလ့လာတာကုိး ။ ေကာင္းတယ္ ဗ် ဟဲဟဲ- - -။ အထီးက်န္သူ သူမ်ားမတုိက္ခ်င္သူ ဆုိေတာ့ အိမ္မွာခြပ္ပုန္းေလး စြဲပီး သီခ်င္းဟဲမယ္ေပါ့ ။ ပုလင္းၾကီးတစ္လုံးကလဲ ကုန္ေရာ ။ အျမည္းမွမေကာင္းတာကုိး ။ သူမ်ားေတြ ( Happy New Year )ဘယ္လုိပဲ သားၾကီးငါးၾကီး ခ်က္စားပါေစ ။ က်ဳပ္ကတစ္ေယာက္ထဲဆုိေတာ့ ဘယ္ကုန္ပမလဲ ။ အဲဒီေတာ့ အျမည္းက ဦးခိ်န္တီ လွ်က္စားလုံးေလး ငုံလုိက္ ဘီယာေသာက္လုိက္ တစ္နဲ ့နဲ ့ နဲ ့ကုန္ေရာ ။ ေအးလြန္းေတာ့လည္း မမူးပါဘူးဗ် ။ သူမ်ားေတြ သီခ်င္းေတြဖြင့္ပီးကေနခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က ဂစ္တာက်ဳိးညွိ ့တုန္း ။ ညွိရင္းလဲ ျပတ္ လုိက္နဲ့ အလုပ္က ရငပ္ဗ်ာ ။ စိတ္ကညစ္လာေတာ့ ေနာက္ထပ္ပုလင္းၾကီးတစ္လုံး ( Myanmar ) ပါပဲ ယူလုိက္ျပန္ေရာ ။ ဦးခိ်န္တီနဲ့ ႏွစ္ပါးသြားရတာကုိး ။ ဘယ္ရမလဲ ဆုိင္က ပဲဲျခမ္းဘူးထဲက အရွက္မရွိ ့ လတ္တစ္ဆုတ္ႏုတ္လာေသးတယ္ ။ ဟဲဟဲ အျမည္းက လုိတာကုိး ။ ဂစ္တာက်ဳိးက ညီေတာ့လည္း ဂစ္တာမတီးတာၾကာေတာ့ ဘယ္သီခ်င္းတီးရမွန္းမသိ ပါပဲ ။ စာအုပ္ေတြလွန္ပီး ဆုိမယ္ဆုိေတာ့လည္း မုကမ၀င္ေတာ့ ဆုိမရဘူး ။ေငါင္ေတာင္ေတာင္ၾကီး ဗ် ။ အသံၾကီးက ၾသသလုိလုိ နဲ့ ကုိ့ အသံကုိယ္ေတာင္ ျပန္လန္ ့တယ္ ။ မုမ၀င္တာေပါ့ ဗ်ာ ။ ပုလင္းၾကီးတစ္လုံးကလည္း ကုန္ေတာ့မယ္ ဗ် ။ သီခ်င္းက ဆုိခ်င္ေနပီေလ ။ သူမ်ားေတြ ကေနၾကေတာ့ အားက်တာကုိး ။ ခတ္ေတာ့ခတ္ ဗ် ။ ေဇာ္ဂ်ီ ၾကီးလုိကားကားၾကီး ဟုိမေရာက္သည္မေရာက္ ၾကီးဗ် ။ မထူးေတာ့ဘူးေလ ။ အဲဒါနဲ ့ ပုလင္းၾကီးတစ္လုံးသြားယူေတာ့ ( Myanmar )ကမရွိ ့ေတာ့ဘူးတဲ့ ။ ( Myanmar ) မရွိ ့ေတာ့ ( Tiger ) ေပါ့ဗ်ာ ။ အဲဒါနဲ့ ထုံးစံအတုိင္း တန္ေအာင္ ပဲျခမ္းလတ္တစ္ဆုတ္ထည့္ပီး ျပန္ေသာက္ျပန္ေရာ ။ ေသြးအားကပဲ ေကာင္းေနလားမသိဘူး ။ မမူးဘူး ဗ်ာ ။ ( Tiger ) ထဲ ဒုံရင္းပဲေလ ။ မူးသလုိမမူးသလုိနဲ့ ။ ရတဲ့ ၀င္းၾကီးသီးခ်င္းေလး ဆုိေတာ့လည္း ပါတ္၀န္းက်င္လဲ ဂရုစုိက္ရေသး ။ မမမုိး ဆုိတဲ့သီခ်င္းဗ်ာ ။ x- xxx- မသိရင္စကားမပီရင္ဆဲ သလုိျဖစ္မွာကုိး ။ ဂစ္တာေလး ဟုိကုတ္ ဒီကုတ္နဲ့ ဘီယာပဲ ဖိေသာက္ေနတာကုိး ။ ( Tiger ) လည္းကုန္ေရာ ။ သီခ်င္းက ဆုိလုိ ့မုက မရွိ ့ေသးေပမယ္ လူကသိတ္မသိသာေသးဘူး ။ က်ဳပ္က ႏွစ္သစ္ကုိၾကိဳရင္ ရင္ကြဲပတ္လတ္ ေအာ္ပစ္ခ်င္တာ ။ အင္အားက တစ္ေယာက္ထဲကုိး ။ အဲဒါနဲ့ ေနာက္ထပ္ ပုလင္းတစ္လုံး ဆုိင္သြားပိး ယူမယ္ေပါ့ ။ ဆုိင္မွာ ဘီယာက ကုန္ေတာ့ ဘာဘီယာမွမရွိ ့ေတာ့ဘူး ။ OB ေတြေတာ့ရွိ ့တယ္ ဗ် ။ ဘယ္ရမလဲ ။OBလည္းအရက္ပဲေလး ။ မူးပီးေအာ္ရပီးေရာ ။ေရလုိတယ္ေလလ ဗ်ာ ။ ေရေသာက္လုိက္ အရက္ေသာက္လုိက္ အလုပ္ကသိတ္ရႈပ္ ဆုိပါေတာ့ ။ ေသာက္ရင္းေသာက္ရင္း မ်တ္လုံးထဲ ဘာမွမျမင္ေတာ့ဘူး ။ ဂစ္တာၾကီး ပုိက္ပီး တုန္းဆုိပီး လဲသြားတာေတာ့ သိလုိက္တယ္ ။ သူမ်ားေတြ ေအာ္သံလဲ မၾကားရဘူး ။ နယူးယိးဆုိတဲ့ အသိနဲ့ လန္ ့ႏုိင္းေတာ့ ၃း၀၀ နာရီတဲ့ ဗ်ာ ။ မေအာ္လုိက္ရပါဘူး ။ ေအာ္မယ္ဆုိေတာ့လည္း ႏွာဘူးၾကီး အရူးထတယ္ ေျပာၾကမွာ ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ( Happy New Year ) မေအာ္လုိက္ရေတာ့ဘူး ။ ေအာ္ ျမင္မိတဲ့ ပုလင္းၾကီးေလးလုံး ေနာက္ဆုံးအလုံးမွာပဲ ဖလပ္ျပ ပီး ဘာမွန္းမသိလုိက္ရတဲ့ ဟပ္ပီးနယူးယီးယား စိတ္နာနာနဲ့ ရွိ ့တဲ့ ယားနာေတြပဲ ကုတ္ေနမိပါတယ္ -- H --A --P--P---Y---NEW_--Y_-e-a-r_-------

ဧရာ၀တီ သင္တုိ ့ခ်စ္ပါသလား ။ ျမန္မာျပည္ရဲ ့ အသက္ေသြးေက်ာဆုိလည္းမမွားပါဘူး ။ ငါတုိ ့ရဲ ့ ဧရာ၀တီကုိကယ္တင္ၾကပါစုိ ့ ။ ေသြးေက်ာ ဧရာ၀တီ ဘယ္ေတာ့မွတိမ္ေကာေျပာက္ကြယ္လုိ ့ မျဖစ္ပါ ။ အားလုံး စုေပါင္းကာကြယ္ၾကပါစုိ ့။

ေရခ်ဳိးဘုိ ့စိတ္ေစာေနေပမဲ့ လည္း အေဆာင္ဆုိေတာ့လည္း ေစာင့္ရင္း ေစာင့္ရင္း လူျပတ္တယ္ဆုိတာ မရွိ ့ ။ အေဆာင္မွဴး က ေကာင္ေလး ဘာလုိ ့မခ်ဳိးေသးတာလဲ ဆုိေတာ့ ။ ေတာသားပဲ ရွက္တာေပါ့ ဗ်ာ ။ ရြာမွာ မိန္းကေလးဆုိ ေရခ်ဳိးခန္းနဲ ့ ခ်ဳိးၾကတာေလ ။ ျမိဳ ့မွာၾက က်ဳပ္မွာ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတာကုိး ။ အားနာသလုိ ရွက္သလုိ ။ ဘာကုိအားနာပီး ဘာကုိရွက္မွန္းမသိ ။ မိန္းကေလးေတြ နဲ ့ ေယာက္်ားေလး ေရာခ်ဳိးေနေတာ့ လဲ ။ အထူးအဆန္းကုိ ။ က်ဳပ္ကသာ အံ့ ေၾသာ ပီးမခ်ဳိးရဲ ေပမဲ့ ျမဳိ ့ၾကီးသား ကုိကုိတုိ ့က သီခ်င္းေတာင္ ဆုိေနေသး ။ အံ့ပ ။ က်ဳပ္ႏွမ သာပါရင္ေတာ့ နရင္း အုပ္ရခတ္ မအုပ္ရခတ္ေနာ္ ။ သူစရုိက္နဲ ့ သူ ့ဓေလ့ဆုိေတာ့ ။ ၀င္မွမခ်ဳိးရင္လည္း ခ်ဳိးရမယ္ မထင္ေတာ့ ။ တစ္ေနကုန္ အရွက္ကြဲလာတာ မထူးေတာ့ ။ က်ဳပ္ကေယာက္်ားပဲေလ ဘာလုိ ့ရွက္ေနရမလဲ ။ မ်က္နပုိး သတ္ရင္း ေရ၀င္ခ်ဳိးရေတာ့တာကုိး ။ ေၾသာ္ ရန္ကုန္ ရန္ကုန္ ။ တယ္လဲ လြတ္လပ္ျမင္သာတာကုိး ။ အဟိ့ - - -။ ရွက္ရွက္နဲ ့ ၾကားဘူးနား၀ ေတာသီခ်င္းေလးကုိ ညီးရင္း ။ ရူးရင္ရူးတယ္ ထင္ပေစေတာ့ ။ ေတာ့မွာဆုိ ေရတြင္းမွာ ေရငင္ရင္း ေရတြင္းက ပဲ့တင္သံနဲ ့ ေအာ္ဆုိရမွ ေက်နပ္တဲ့ ေကာင္ ။ လူေတာထဲ ေရာက္ေနလုိ ့ေနာ္ ။ ေရခ်ဳိးပီး ထမင္းစားခ်ိန္ထိ အေဆာင္ေရွ ့လမ္းမေပၚ လူမျပတ္ေသး ။ မိန္းကေလး ေယာက္်ားေလး ဆုိက္ေပါင္းစုံ အလုပ္ကျပန္လာလုိက္ၾကတာ ။ အစုိးရက ေအာ္ေနတဲ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံမွာ ကေလးအလုပ္သမား မရွိ ့ဘူး ဆုိတာကုိ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မုိးေပၚေထာင္ပီး ၀င္းဦးအသံနဲ ့ ေရလုိက္ခ်င္ပါတယ္ ။ ငိ ငိ ငိငိ ။ ကေလးေတြပါ အလုပ္က ျပန္လာၾကတာကုိး ။ ၁၃ ႏွစ္ ၁၄ ႏွစ္ကေလးေတြ ။ က်ဳပ္မွာ ရွက္လုိ ့မဆုံးပါဘူး ။ ဒီအရြယ္ၾကီးထိ မိဘလုပ္စာ ထုိင္စားေနခဲ့တာကုိး ။ သူမ်ားေတြ ဘ၀အတြက္ ရုန္းကန္ေနခ်ိန္မွာ က်ဳပ္မွာ မိဘျပင္ေပးတဲ့ ထမင္းအခန္သား စားတုန္းေလ ။ ထားပါ ပီခဲ့ပါပီ ဆုိေတာ့ ပီးခဲ့ပီေပါ ။ ခုလတ္ရွိ ့ဘ၀ မွာရုန္းကန္ရေတာ့မွာကုိး ။ မနက္ျဖန္အတြက္ အားအင္အသစ္ေတြ ေမြးဘုိ ့ အိပ္ခ်ိန္တန္ပါပီ ။ အားလုံးက တစ္စိမ္းနယ္ဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ မရွိ ့ေသး ။ လမ္းသလားဘုိ ့ေဘာ္ဒါေဘာ္ ခ်ြတ္မရွိ ့ေတာ့လည္း အိပ္ဘုိ ့က လြဲပီးဘာမွ လုပ္စရာမရွိ ့ ။ အေဆာင္မွာေတာ့ ဂ်ဳိင့္ေဆးသံ ေရခ်ဳိးသံ အလုပ္နားခ်ိန္ စကား၀ုိင္းဖြဲေျပာသံေတြ နဲ့ ေပ်ွာ္စရာပါ ။ က်ဳပ္အကုိကေတာ့ ဧည့္စာရင္း သြားတုိင္ရမယ္ဆုိေတာ့ အံ့ေၾသာလုိ ့မဆုံး ။ ဧည့္စာရင္းနဲ ့ ေနေနၾကရတာတဲ့ ဗ်ာ ။ ပတ္ဆံ ႏွစ္ရာသုံးရာ တစ္ပါတ္ စာအတြက္ေပးၾကရတယ္တဲ့ ။ အံ့ပ ဗ်ာ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မွတ္ပုံတင္လဲ ရွိ ့ အေဖ ျမန္မာ အေမျမန္မာ မွန္ေသာ္လည္း ကုိ ့ႏုိင္ငံအတြင္း ပါ့တ္ဆံေပး ပီး ဧည့္စာရင္းနဲ ့ေနရတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိမွ သဘာ၀မက် ။ ၾကည့္ဗ်ာ အားလုံးေသာ အလုပ္သမားေတြက ဘ၀အေခ်အေန ေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနၾကရတာ ကုိး ။ ေၾသာ္ သူ ့ေခတ္နဲ ့ သူ ့ဇတ္ဆုိေတာ့ က်ဳပ္ကေျပာ ေမာရုံေပါ ့ ။ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္း တာေတြေၾကာင့္ ေခါင္းထဲ အေတြးေပါင္းစုံ စဥ္းစားရင္း ဘယ္လုိက ဘယ္လုိ အိပ္ေပွ်ာ္သြားတယ္ ဆုိတာမမွတ္မိ - -- -။ မနက္မုိးေသာက္ ( ၄း၃၀ ) ဂ်ဳိင့္ေဆးသံ ေရခ်ဳိးသံ ေတြနဲ ့ ။ ဘယ္လုိမွ ဆက္အိပ္လုိ ့မရ ။ အကုိကေတာ့ အလုပ္ပင္ပန္းတယ္ထင္ပါရဲ ့ ။ ရြာမွာဆုိ လွည္းေမာင္းသံ ႏြားေမာင္းသံ ။ ၾကက္တြန္သံ အစား ပဲျပဳတ္သည္က အစားထုိးရင္ ဘယ္လုိ ့မွ ေနသားမက်ေသး ။ အားလုံးေသာ အလုပ္သမားေတြ ထမင္းခ်ဳိင့္ ကုိယ္စီ ဆြဲ ေပွ်ာ္ေပ်ွာ္ပဲ အလုပ္သြားေနလုိက္ၾကတာ မနက္အေစာ ၾကီး ။ အပုိခ်ိန္ဆင္းရတယ္ ဆုိလားပဲ ။ က်ဳပ္က ေရာက္စကုိး ။ ေရခ်ဳိးတဲ့ သူကခ်ဳိး အလုပ္ သြားသူက သြား နဲ ့ အားလုံးမွာ အလုပ္ကုိစီ ။ အလုပ္သြားေနၾကတာ ၾကည့္ရင္း အားက်ေနယုံက လြဲပီး အလုပ္မရေသး ။ အလုပ္မရွာရေသး ။ ဗုိက္ဆာလုိ ့ ဘယ္သြားလုိ ့ဘယ္လာရမွန္း မသိ ။ အေဆာင္ေရွ ့ခုန္တန္းေလးမွာ ထုိင္ရင္း ။ ျမင္သမွ် ျမဳိ ့ၾကီးသူေလး ေတြကုိ ၾကည့္ရင္းေပါ့ ။ အကုိႏုိးမွ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ သြားမယ္ဆုိေတာ့ အံ့ေၾသာလုိ ့ မဆုံး ။ ေတာက်တယ္ ထင္ထင္ဗ်ာ ။ လက္ဖက္ရည္ဆုိတာ ရြာမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္မွ ကံတြင္းျပတ္မွ ေသာက္ၾကတာ ။ က်ဳပ္က ေတာမွာ ထမင္းၾကမ္းစားရမွ တင္းတိန္တဲ့ေကာင္ ဘယ္လုိ ့မွ ေနသားမက် ။ သူ ့အရပ္သူ ့ဇတ္ တစ္ခ်ိ္န္ေတာ့ ေနသားက်မွာေပါ့ ။ အကုိသြားမယ္ဆုိေတာ့ လည္းသြားေပါ့ ။ မေန ့က လာတဲ့လမ္း အတုိင္း သြားၾက ရင္း လမ္းမွာ ဆုိင္ေပါင္းစုံ ။ လက္ဖက္ရည္ေတာင္ ေကာင္းတဲ့ ဆုိင္မွ ဆုိပဲ ။ အကုိ ေျပာတဲ့ ေကာင္းတဲ့ ဆုိင္ေပါ့ ။ ကုိယ္မွ မသိတာကုိး ။ သူေခၚရာေနာက္ေပါ့ ။ ဆုိင္ေရာက္ေတာ့လည္း အကုိကပဲ လူတတ္ၾကီး လုပ္ပီး စားပြဲထုိး ခတ္ငယ္ငယ္ေကာင္ေလးကုိ ေခၚရင္း ေပါ့ဆိမ့္ တဲ့ ။ ေကာင္ေလးကလဲ အားက်မခံ ရွယ္လား ရုိးရုိးလားဆုိပဲ ။ အကုိလုပ္သူက လုပ္ပီး ရွယ္ဆုိပဲ ။ က်ဳပ္မွာ နားမလည္ ။ ရွယ္ဆုိတာေတြ ဘာေတြ နားမလည္ ။ ေပါ့ဆိမ့္ လည္းမၾကားဘူး ။ ရြာမွ အဖြားေနမေကာင္းရင္ ၀ယ္ေပးေနၾကက ေက်ာက္ပေတာင္းဆုိ ပီးေရာ ။ ကြန္ ့ပ ေနာ့္ - -- ။ လာခ်ေတာ့ အီၾကာေကြး ။ သိတ္မထူးဆန္း ။ ရြာေစ်းမွာ ျမင္ဘူးတာကုိး ။ သူခ်ေပးတဲ့ ေပါ့ဆိမ့္ အကုိမွာတဲ့ ေပါ့ဆိမ့္ ရွယ္ ဇြန္းပါတာက လြဲလုိ ့ ဘာမွမထူးဆန္းသလုိ ။ အရသာလဲမခံတတ္ ။ အီၾကာေကြးနဲ ့ တုိ ့စားေတာ့ ေပါ့ျပတ္ျပတ္ ။ ဘာမွန္းကုိမသိ ။ အကုိ ေမႊပီးမွ ေသာက္ရတယ္ဆုိေတာ့ လည္း မထူးဆန္းသလုိ ။ အီၾကာေကြး ရြာမွာလုိ ထန္းလွ်က္ ခဲနဲ ့သာ ကုိက္စားခ်င္ပါေတာ့တယ္ ။ သူအရပ္နဲ ့ သူ ့ဇတ္ဆုိေတာ့လည္း ေနသာသလုိ ေနရင္း စားသာသလုိ စားရင္း အဆင္ေျပတာပါပဲ ။ ရြာမွာ မၾကည့္ရတဲ့ ဗီြဒီယုိ ကားေတြၾကည့္ရင္း ဗီြဒီယုိ ၾကိဳက္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ ျပန္ေတာ့မျပန္ခ်င္ ။ အကုိလုပ္သူက ၀မ္းတီး စက္ရုံမွာ အလုပ္ဆင္းတယ္ ဆုိပဲ ။ လူမေခၚေသး ဘူးတဲ့ ။ က်န္တဲ့ စက္ရုံေတြမွာ အလုပ္ရွာရင္ အဆင္ေျပမွာပါပဲ လုိ ့အားေပးရင္း အလုပ္မရခင္ေတာ့ သူ ့လုပ္စာ ထုိင္စားတဲ့ ။ - --အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း မေရာက္ဘူး တဲ့ သူစိမ္းနယ္ အခက္အခဲေတာ့ ရွိ ့တာပဲ ။ ၾကဳံလာသမွ် အခက္အခဲက လည္း တစ္ခိ်န္ျပန္ေတြးၾကည့္ ရယ္စရာေနာ္ ။ - -အလုပ္ေလ်ွာက္ဘုိ ့က လုိလာပါပီ ။ ေလဘာ ရပ္ကြက္ေထာက္ခံစာ ရဲစခန္းေထာက္ခံစာ မွတ္ပုံတင္ ေကာ္ပီ ။ မူရင္း ေရာ ေကာ္ပီ ေရာ အကုိမွာသြားလုိက္တာ ဘယ္နားမွာ ဘယ္ကားစီး ဘယ္ကုိသြား ဘယ္ကုိခ်ဳိး ဘာေတြမွန္းမသိ့ ။ မေရာက္ဘူးတဲ့ သူစိမ္းနယ္ကုိး ။ ေယာက္်ားေလးပဲ ဗ်ာ ။ ေသလမ္းသြားတာမွ မဟုတ္ပဲ ။ သြားရမွာပဲေလ ။ သူေျပာတဲ့ အတုိင္း သြားၾကည့္ေတာ့ အခက္အခဲေတာ့ မရွိ ့ ။ မွတ္တုိင္မွား ဆင္းတာက လြဲလုိ ့ ။ ကြမ္းယာဆုိင္ ေတြ လမ္းေမးရင္း ေရာက္ေတာ့ေရာက္မွာပါ ။ ရဲစခန္း - -- --။ - - --ေထာက္ခံစာ လုပ္ရမွာကုိး ။ ရဲစခန္းမွာလည္း လူေတြအမ်ားၾကီး က်ဳပ္တုိ ့ အရြယ္ေတြေရာ ကေလးေတြေရာ ေခြးေတြေရာ ။ သူစိမ္းနယ္ဆုိေတာ့ လည္းေၾကာက္တာေပါ့ ။ ေရာက္မွ မေရာက္ဘူးတာ ။ ရဲ ့နဲ ့ပါတ္သတ္လုိ ့ ဖရဲသီး စေတာ္ဘယ္ရီေလာက္သာ ျမင္ဘူးစားဘူးတာ ခုမွလတ္ေတြ ့ ။ ကူညီပရေစ ဆုိင္းဘုတ္ေအာက္မွာ ထုိင္ရင္း အလွည့္က်နဲ ့ ေထာက္ခံစာ လုပ္ရတာကုိး ။ က်ဳပ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ၀င္သြားတာကုိး ။ ေထာက္ခံစာလားတဲ့ ။ အင္းေပါ့ ။ သူဟာသူ ဘာမွမေမး ။ အေမအေဖ မွတ္ပုံတင္ကလြဲလုိ ့ က်န္တာမေမး ။ ပီးေတာ့လည္း ပီးသြားတာပဲေလ ။ ဒါေပမဲ့ ( ၁၀၀၀ ) တဲ့ ။ ေဟာဗ်ာ သူမ်ားေတြ ေပးေတာလည္း ေပးရမွာပဲ ။ ျမဳိ ့မွာ ရုိးရုိးသားသား အလုပ္လုပ္မဲ့ သူေလ ။ ေထာက္ခံစာေလး ေရးေပးတာ ၀န္တာၾကီးလုိ ့ ။ ကူညီပရေစ ဆုိ ။ ဒါေပမဲ့ အလကားမရ ။ ပါတ္ဆံေပးမွ ကူညီမဲ့ ပုံ ။ သူအရပ္နဲ ့ သူ ့ဇတ္ပဲ ဗ်ာ ။ ေနာက္တစ္ေနရာ ေလဗာ ရုံးသိတ္ေတာ့ လမ္းမေလွ်ာက္လုိက္ရ ေရာက္တာပါပဲ ။ ငါလူလည္ ၾကီးေပါ့ ။ ေလဗာရုံးမွာလည္း လူေတြမ်ားသား ။ ေဆာင္ပုဒ္ေတြက အစုံဗ် ။ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးကုိ ေလဗာရုံးက ကူညီေျဖရွင္းေပးေၾကာင္း သာေၾကာင္းမာေၾကာင္းေပါ့ ဗ်ာ ။ ( ၁၈ ) ႏွစ္မျပည့္ သူေတြကုိ ေလဗာ ထုတ္မေပးရ ဘာတုိ ့ညာတုိ ့ေပါ့ဗ်ာ ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါးႏွစ္ျပည့္ေၾကာင္း လတ္နဲ ့ နားရြက္ကုိင္ရတာ မွမဟုတ္တာ ။ လိမ္ေတာ့ လည္းသိမွာ မွမဟုတ္ ။ က်ဳပ္အလွည့္က်ေတာ့လည္း အေဖေမး အေမေမး မွတ္ပုံတင္ၾကည့္ ပီး ပါတ္စပုိ ့ပုံေလး ေပးပီး ။ ပီးတာပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ ( ၅၀၀ ) တဲ့ဗ်ာ ။ သူ ့စိ က စာရြက္အပုိင္းေလးပါပဲ ။ ေလဗာတဲ့ ။ ထားပါ ျပသနာမရွိ ့ ။ အလုပ္ျဖင့္မရေသး ရဘုိ ့မၾကိမ္းေသေသးေပမဲ့ ရင္းရတဲ့ ေငြကေတာက္ေရွာက္ ။ ဆုိင္တစ္ဆုိင္က ဆုိင္းဘုတ္ကုိ မွတ္မိပါရဲ ့ ။ - -ဒီမွာ မိတ္ေဆြ အရင္းမရွိ ့ပဲ အျမတ္မရႏုိင္ - -ဒီကေန ့အျမတ္သည္ မနက္ျဖန္အရင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေၾကြးမေရာင္းပါ တဲ့ ။ က်ဳပ္တုိ ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံက အလုပ္သမားတုိင္း ဒိလုိလုပ္ၾကရတာပဲ ။ က်ဳပ္ၾကမွ ေျပာေနလဲ အေပါၾကီး ျဖစ္မွာကုိး ။- - --( ဆက္ရန္ )

ျမန္မာ့ sea game အားကစား သမားမ်ားအတြက္ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး ဦးေအာင္ေဇယ် မွ ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း သ၀ဏ္လႊာ ေပးပုိ ့ျခင္း ။ ျမန္မာ အားကစားသမားမ်ား အေနနဲ ့ မည္သုိ ့ပင္ က်ဳိးစားေနေသာ္လည္း ထုိင္းအားကစားသမားမ်ားေလာက္ ေရႊ အရနည္းေသာ္လည္း ျမန္မာအားကစား သမားမ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းနည္းပါေၾကာင္း ။ ဦးေအာင္ေဇယ် သည္ သူ၏ လတ္ထက္တြင္ ထုိင္းအား ၀ါးရင္း ေထာင္ ျပရင္ ျပားျပား ၀တ္ျဖစ္ခဲ့ ေသာ္လည္း လတ္ရွိ ့ေခတ္ တြင္ ထုိင္းမွ ျမန္မာအား အားကစားနည္း မ်ားအရ အႏုိင္ယူေနတာ လုံး၀မၾကည့္ရက္ႏုိင္ေၾကာင္း ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ေနာင္လာမည့္ seagame ျပိင္ပြဲတြင္ ၀ါးရင္းဒုတ္ရုိက္ ျပိဳင္ ပြဲအားထည့္ သြင္းက်င္းပမည္ ဆုိပါက ျမန္မာကုိယ္စား ျပဳ ့ ဦးေအာင္ေဇယ် မွ ၀င္ေရာက္ ရွင္ျပဳိင္လုိေၾကာင္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားခ ဲ့သည္ ။ ထုိ ့အျပင္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးအသင္းႏွင့္ ထုိင္းအမ်ဳိးအသီးအသင္းတုိ ့ရွင္ျပိင္ကစားသည့္ ညတြင္ ျမန္မာအသင္းဘက္မွ အားမလုိအားမရျဖစ္ပီး ဦးေအာင္ေဇယ် အေနျဖင့္ ေရႊဆက္ေတာ္ မေခၚႏုိင္ခဲ့ သျဇင့္ ကြင္းလယ္နည္းျပ ကလားေျခာက္မ အား ၀ါးရင္းဒုတ္ျဖင့္ရုိက္ခ်င္စိတ္မ်ား တစ္ဖြားဖြားေပၚမိေၾကာင္း ၀မ္းနည္းေၾကာင္း သ၀ဏ္လႊာေပးပုိ ့ခဲ့သည္ ။ ထုိ ့အျပင္ ျမန္ ့မာ ခ်င္းလုံး အားကစား ရုိးယာ ကစားနည္းတြင္ ေရႊေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ရရွိ ့ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္တစ္၀တ္ဆုိင္ေၾကာင္း - ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း သ၀ဏ္လႊာေပးပုိ ့ခဲ့သည္ ။ ----ထုိ ့အျပင္ က်န္စစ္မင္းၾကီးမ လည္း ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းသ၀ဏ္လႊာ ေပးပုိ ့ခဲ့သည္။ က်န္စစ္သားမွ ျမန္မာ့ seagame အားကစားျပိဳင္ပြဲၾကီးတြင္ လွံပစ္ကစားနည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါက သူကုိယ္တုိင္ ၀င္ေရာက္ရွင္ျပိဳင္ခ်င္ေၾကာင္း ထုိ ့အျပင္ ၀ါးလုံးေထာက္ေျပးခုန္အားကစာနည္းအား မီးျပတ္ေနေသာေၾကာင့္ ပါမပါ မၾကည့္လုိက္ရေသာေၾကာင့္ အခုန္သမားတစ္ေရာက္အေနနဲ ့မ်ားစြာ စိတ္မေကာင္း မိပါေၾကာင္း ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းသ၀ဏ္လႊာေပးပုိ ့ခဲ့သည္ ။ - -- --ေညာင္ဦးဖီး မွလည္း ေရကူးျပိဳင္ပြဲ တြင္ သူအာားမေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာစိတ္မေကာင္းမိေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့ သည္ ။ ေရကူးျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ သူကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ခြင့္ ရခဲ့ပါက ျပိဳင္ဘက္ ေရကူးသမားမ်ားအား တစ္ခဏ အတြင္း ၀ွစ္ ၀ွစ္ ၀ွစ္ ဆုိပီး ႏုိင္ ေျခရွိေသာ္လည္း ဧရာ၀တီ ျမစ္ေသာင္ ထြန္းေနေသာေၾကာင့္ ေညာင္ဦးဖီး အေနျဖင့္ ေရမကူးရပါေၾကာင္း ထုိ အေၾကာင္း ေၾကာင္း ေၾကင့္ မႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာင္ သူအေနနဲ ့ ျပိဳင္ဘက္ကစားသမား ေရကူးသမားမ်ားအား ေရႏွစ္သတ္ႏုိင္ ေၾကာင့္ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ ေနာင္လာမည့္ seagame ျပိဳင္ပြဲတြင္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ရန္အတြက္ ဧရာ၀တီ ျမစ္တြင္ေသာင္ထြန္းေသာေၾကာင့္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ တြင္ေရကူးက်င့္ေနပီျဖစ္ေၾကာင္း ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းသ၀ဏ္လႊာ ေပးပုိ ့ခဲ့သည္။ - -- - ငေထြရူး မွလည္း ေနာင္လာမည့္ ျမန္မာ့seagame က်င္းပခြင့္ရခဲ့ပါက ျမန္မာ့ ရုိးယာ ထန္းပင္တတ္ျပိဳင္ပြဲ က်င္းပေပးရန္ ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ အဆုိပါ ထန္းပင္တတ္ ျပိဳင္ပြဲတြင္ ရုိးယာ ထန္းပင္တတ္ နည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္ ့မာ ဂုဏ္ေဆာင္ေရႊတံဆိတ္မ်ားအား ငေထြရူး အေနျဖင့္ ေျမာက္မ်ားစြာ ယူႏုိင္ေၾကာင္း ရင္ကုိေကာ့ ေခါင္းကုိေမာ့ ဖင္ကုိေကာက္ကာ ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္းသ ၀ဏ္လႊာေပးပုိ ့ခဲ့ သည္။ ငလုံးလဖယ္ အေနျဖင့္ ျမန္မာရုိးယာ ႏြားလွည္းျပိဳင္ပြဲ က်င္းပပါက ႏြားလွည္းေမာင္း ေဂ်ာ္ကီ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္း ၀င္ေရာက္ ဆင္ႏႊဲခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ မ်ွားပစ္ ျပဳိင္ပြဲတြင္လည္း ဂ်ဴ မုံ ပါလာမည္ ဆုိးသျဖင့္ ပ်ဴေစာထီး အားအရံေခၚထားခဲ့ ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ ဂ်ဴမုံ အားအျပတ္အသတ္ရွင္ျပဳိင္ကစား ရန္အတြက္ ပ်ဴေစာထီး အျပင္းအထဏ္ေလ့ က်င့္ရာ အဲပုဂံ ေလယ်ဥ္ အားထိမွန္ ျပဳတ္က်သျဖင့္ မ်ားစြာ စိတ္မေကာင္းမိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ ျမန္မာ seagame တြင္ ဂ်ဴမုံ မပါလာေၾကာင့္ ပ်ဴေစာထီး ၀င္ေရာက္ မရွင္ျပိဳင္ေတာ့ဘဲ ေတာတြင္ ငွက္ပစ္ေနေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ ျမန္ ့မာ seagame တြင္ ထင္သေလာက္ေရႊတံဆိတ္ မရေသာ္လည္း ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း သ၀ဏ္လႊာ အသီးသီ း ေပးပုိ ့ခဲ့ ၾကသည္ ။

လႈိင္သာယာ ေရာက္ပီ ဆင္းမဲ့သူေတြ ျပင္ထားမယ္ ေနာက္လူ ကုိအားနာပါ ။ စီးပြားေရး လုပ္ေနတာ အားနာ အားနာၾကပါ ။ ဘာေတြမွန္းမသိ ကားစပယ္ရာ ေျပာေနခ်င္းပါ ။ သူ ့လုပ္စာ ပဲ တစ္ေလာကလုံးစား ေနတဲ့အသံ ။ သူ ့ကားမွ မစီးရင္ ခရီးမေရာက္ေတာ့မဲ့ ေလသံ ။ ေလယ်ဥ္ စပယ္ရာသာ လုပ္ရင္ ဒါးထုိးခံရမဲ့ လုပ္ေပါက္ ။ ေျပာေနတာက ကုိ အျမင္ကပ္ခ်င္စရာ ။ က်ဳပ္က သူမ်က္ႏွာ လုိက္ၾကည့္ေနရတာကုိး ။ က်ဳပ္ မွတ္တုိင္ေရာက္ခ်င္ ခ်ေပးဘုိ ့ တစ္ဖြဖြ ေျပာေနေတာ့ က်ဳပ္ကုိပဲ အျမင္ကပ္ပီး ရြဲ ့ေနသလား ေစာင္းေျပာေနသလားေပါ့ ။ က်ဳပ္ကလဲ ေတာသား ခ်က္ဆုိ နားရြက္ မီးေတာက္တဲ့ လူမ်ဳိး ။ ဆင္းမယ္ေပါ့ ။ အထုတ္ေတြ စြဲပီး တုိးအထြက္ အေဒၚ ၾကီး ၀၀ၾကီးက ပိတ္ေနတာကုိး ။ က်ဳပ္က လဲဘယ္ ရမလဲ အတင္းတုိးထြက္တာေပါ့ ။ တုိးထြက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အေဒၚၾကီး ၾကားထဲက တုိးရတာကုိး ။ အေဒၚၾကီး လဲစုိက္ၾကသြားတာေပါ့ ။ သူ ့ တုိးမိသြားတာကုိး ။ သူလည္း ေဒါသထြက္သြားတာေပါ့ မသာေလး အရမ္းအေရးၾကီးေနလားတဲ့ ။ ရုပ္ကကုိ ကေလကေက် ရုပ္နဲ ့တဲ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္လည္း သူျပန္ရန္မေတြ ့ခ်င္ေတာ့ ဘူးေလ ။ ကားစပယ္ရာ အေပၚ ထားတဲ့ ေဒါသေတြ သူစီအကုန္ေရာက္ကုန္မွာကုိး ။ နားပိတ္ မၾကားခ်င္ေရာင္ေဆာင္ပီး ထြက္လာတာေပါ့ ။ က်ဳပ္မွန္တယ္ေလ အေဒၚၾကီးက သူ ့တင္ပါးၾကီး လမ္းပိတ္ေနၾက အျပစ္မေျပာပဲ သူထင္ရာေတြ စြတ္ေျပာေနတာကုိး ။ မီးေရာင္ေတြ နဲ ့ လွပေနတဲ့ ရန္ကုန္ ၾကဳံသမွ် ကစိတ္ညစ္စရာေတြ ။ တစ္ေနကုန္လည္း လမ္းေတြေရွာက္လုိက္ေျပးလုိက္နဲ ့ ခုေရာက္ေတာ့ လည္း က်ဳပ္ဆင္းမဲ့ မွတ္တုိင္က ေရွ ့မွတ္တုိင္တဲ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္မွ မေရာက္ဘူးေတာ့ လည္း မ်က္စိသငယ္နားသငယ္ ထင္ရာေတြ လုပ္မိေနတာကုိး ။ ဘုရားလမ္းမွတ္တုိင္ထိ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း က်ဳပ္အကုိ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ က လြယ္လြယ္နဲ ့ ေတြ ့ရင္ကံေကာင္း ။ ဆုိက္ကား ဆုိင္ကယ္ ကားျမင္မေကာင္းေအာင္ေပါ ပီး လူေတြ လည္းျမင္မေကာင္းေအာင္ သြားလာ လႈပ္ရွားေနၾကတာကုိး ။ လူတုိင္းမွာ ကုိယ္စီအပူ ေတာ့ရွိ ့ၾကမွာပါ ။ လူေတြ ထဲက က်ဳပ္လည္း လူတစ္ေယာက္ဆုိေတာ့လည္း အပူနဲ ့ ဘယ္ကင္းႏုိင္ပမလဲ ။ က်ဳပ္အရမ္း အထင္ၾကီးတဲ့ ရန္ကုန္ အလုပ္ေတြ အရမ္းေပါတဲ့ ရန္ကုန္ ရရာအလုပ္လုပ္ ရင္းဘ၀တုိးတတ္မဲ့ အလုပ္လုပ္မယ္ေပါ့ ။ စိတ္ကူးကေတာ့ သူေဌးၾကီး ျဖစ္မယ္ေပါ့ ။ တစ္ကယ္လတ္ေတြ ့မွာ ျပသနာေပါင္း မ်ားစြာ နဲ့ က်ဳပ္ ဘာေတြျဖစ္မယ္ဆုိတာ ၾကိဳ မျမင္ႏုိင္ေသး ။ ေတြ ့ဆုံၾကဳံကြဲ ဆုိတဲ့ အတုိင္း မနက္ကေတြ ့တဲ့ သူေတြ ေနာက္ေန ့ျပန္ေတြ ့ မယ္ဆုိတာ မေသခ်ာသလုိ ခုျမင္ခုေျပာက္ ရန္ကုန္ အားလုံးက သခၤ ါရ ေတြ ပါ ။ က်ဳပ္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေတြးေနမိပါတယ္ ။ KTV ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ၾကီး ေတြ ကလည္း မ်ားသား ။ တဲခုိခန္းေတြ ကလည္း မ်ားသား ။ က်ဳပ္ၾကားဘူး တာ TV ဆုိ တံဆိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားဘူးပါတယ္ ။ ေတာသားဆုိေပမဲ ့ ႏုန္အတဲ့ အထဲက်ဳပ္မပါ ။ KTV ဆုိတဲ့ အမ်ဳိးအစားေတာ မျမင္ဘူး ။ ဘယ္လုိလဲဆုိတာ အရမ္းၾကည့္ခ်င္ခဲ့ မိတယ္ ။ လွပတဲ့ တုိက္ၾကီးနဲ ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးလွလွ ေလးေတြ ဆုိေတာ့ စိတ္၀င္စားတာကုိး ။ ရြာက က်ဳပ္ဘၾကီး TV ၀ယ္ရင္ KTV အမ်ုိးအစား ရွာ၀ယ္ဘုိ ့ စာလွမ္းေရးရမွာပဲ ။ က်ဳပ္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဘုရားလမ္းမွတ္တုိင္ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ က်ဳပ္ရွာရမဲ့ လမ္း ။ အေဆာင္ ရွာရေတာ့မွာ ကုိး ။ ေမွာင္ကလည္း ေမွာင္ေနပီေလ ။ ဘီယာဆုိင္ေတြ လူျပည့္ေနတာ ျမင္ေတာ့ သေရေတာင္ က်မိပါတယ္ ။ က်ဳပ္ပါတဲ့ ပါတ္ဆံမေလာက္ႏုိင္ ။ အလုပ္သာ ရရင္ေတာ့ကြာ ဒီလုိဆုိင္မ်ဳိးမွာ ေသာက္လုိက္ခ်င္ေသးတယ္ ။ ဆုိင္ၾကီးေတြက ခမ္းနားတာကုိး ။ က်ဳပ္တုိ ့ ေတာဆုိင္ေတြ နဲ ့ကြာပ ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ထင္ရာေလွ်ာက္သြားေနလုိ ့ မျဖစ္ဘူးေလ ။ ကြမ္းယာဆုိင္ေတာ့ ေမးရမွာပဲ ။ေကာင္မေလး လွလွ ကြမ္းယာဆုိင္ ေတြ ့ေတာ့ ကြမ္းယာ ၀ယ္ရင္းေမးမိတာေပါ့ ။ ညီမ ဆန္းပြင္အေဆာင္ဘယ္ကသြားလဲ ။ ရွင္ က်မက မေန ့ကမွ ရန္ကုန္ေရာက္တာ သိဘူး တဲ့ ဗ်ာ ။ ေဟာဗ်ာ ကြမ္းယာ ၀ယ္တဲ့ မ်က္ႏွာမွ မေထာက္ တင္းသြားတာေပါ့ ။ က်ဳပ္ထပ္၀ယ္ရေတာ့မွာေပါ့ ။ ေနာက္တစ္ဆုိင္ ၀ယ္ရင္း၀င္ေမး အကုိ ့ လမ္းကုိသိမွ ေရာက္မယ္တဲ့ ဗ်ာ ။ ပါတ္ဆံအိပ္ျပန္ရွာ ျပန္ေမးေတာ့ ။ ကြမ္းယာ ဆုိင္လူက်ေနတာကုိး ။ ျပန္မေျဖခ်င္သလုိ ေျဖခ်င္သလုိ ။ အသံက မသဲကြဲ ။ က်ဳပ္ကလဲ စိတ္မရွည္ေတာ့ ။ ထြက္လာတာေပါ့ ။ လမ္းေတြ ့တဲ့ လူေတြလည္းမေမးရဲ ့ ။ ရန္ကုန္သားေတြက လူလည္ေတြတဲ့ ။ က်ဳပ္ဘၾကီးေျပာဘူး တာကုိး ။ ဖုန္းဆက္ေခၚမယ္ေပါ့ ။ ဖုန္းဆုိင္ တစ္ဆုိင္ေတြ ့ေတာ့၀င္ဆက္ဘုိ ့စိတ္ကူးေပၚတာေပါ့ ။ က်ဳပ္အကုိ ဒီအခ်ိန္ဆုိ ျပန္ေရာက္ေန ေလာက္ပီေလ ။ ဖုန္း နံပါ တ္ စာရြက္ကေလး ထုတ္ပီး အမ ၀၁----------ဒီဖုန္းေလးေခၚေပးပါ ။ အမၾကီးမ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္ ဗ် ။ ဟယ္တဲ့ ။ သူ၀င္ေနာက္ေနတယ္ ထင္လားမသိ ။ ေမာင္ေလး တစ္ျခား ဖုန္းနံပါတ္ရွိ ့ေသးလားတဲ့ ။ ရိွဘူးအမ ။ ကဲဒါဆုိ ငါ့ေမာင္ ဆက္မဲ့ဖုန္းက ဒိဆုိင္က ဖုန္းနံပါတ္ေလ ။ ဗ်ာ - -- က်ဳပ္လည္း ကိုနဖူး ကုိယ္သာ ရုိက္လုိက္ခ်င္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ နီးစပ္လာပါ ပီ ။ အမ ဒီဆုိင္ကုိ ဖုန္းလာေျပာတဲ့ အကုိၾကီးကုိသိလား ။ ဘယ္သူလဲ ဒီဆုိင္မွာ ဖုန္းေျပာတာက လူအမ်ားၾကီး ။ ဟုတ္ပ ။ အမ ဆန္းပြင့္အေဆာင္က အကုိၾကီး ကုိေျပာတာ ။ ဟုတ္ပါပီ ။ ဆန္းပြင့္အေဆာင္ဆုိရင္ေတာ့ ဟုိလမ္းထဲမွာ ။ ဟုိျမင္ရတဲ့ အေဆာင္ ။ ဟုတ္ပ နီးလွ်က္နဲ့ ့ ေ၀းေနတာကုိး ။ က်ဳပ္လည္း အမ ၾကီးကုိ ေက်းဇူးတင္လုိ ့မဆုံး ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ က်ဳပ္အေမ ျပဳပ္ေပးလုိက္တဲ့ ၾကက္ဥ ျပဳပ္ေတာင္ ေကြ်းပီး ထုိင္ကန္ေတာ့ လုိက္ခ်င္ပါတယ္ ။ က်ဳပ္ရင္ဆုိင္ခဲ့ ရတဲ့ ဒုက္ခ ေတြ က်ဳပ္အသိဆုံးေလ ။ က်ဳပ္လည္း ထြက္လာရင္း က်ုဳပ္အကုိ အေဆာင္ေရွ ့ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ က်ဳပ္အကုိကုိ မေတြ ့ ။ အေဆာင္ေမးေတာ့ လည္း လူပ်ုိၾကီးလားတဲ့ ။ အင္းေပါ့ သူတုိ ့ေျပာတဲ့ လူပ်ုိဳ ၾဳကီး ေပါ့ ။ ျပန္လာေတာ့မယ္ ဆုိပဲ ။ အေဆာင္ေရွ ့က ခုန္မွာ ထုိင္ေစာင့္ရင္း -- -။ မၾကာပါ က်ဳပ္အကုိ လတ္ထဲမွာ ခ်ဳိင့္တစ္လုံးနဲ့ အလုပ္ကျပန္လာ ပါပီ ။ က်ဳပ္ကုိျမင္ေတာ့ သူလည္းအားရွိ ့မွာ ပါ ။ ညီေရာက္လာတယ္ဆုိေတာ့ ။ က်ဳပ္အကုိေရာက္မွ အကုိအခန္းထဲ ၀င္နားရပါပီ ။ လမ္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပသနာေတြ အားလုံး စီတ္ပင္ပန္းမွဳ ့ အားလုံးေျပာက္သြား ပါပီ ။ ခဏတစ္ျဖဳတ္နားရင္း ။ အေမမွာလုိက္တာေတြ ေျပာျပရင္း ။ ခဏေတာ့ နားလုိက္တာေပါ့ ။ အကုိလုပ္သူက ေရခ်ဳိးပါလား ဆုိမွ ေရခ်ဳိးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားပါပီ ။ အ၀တ္လဲ ေရခ်ဳိးဘုိ ့ အေဆာင္ကေရကန္ထြက္လာေတာ့ ေရကန္မွာလူက အမ်ားၾကီး ။ မိန္းကေလး ေတြ ေရာေယာက္်ားေလးေတြေရာ ေရခ်ဳိးေနလုိက္ၾကတာ ။ က်ဳပ္ကေတာ္ေတာ္နဲ ့မခ်ဳိးရဲ ့ - --။ သူတုိ ့ အပီးကုိေစာင့္ရင္း လူကမျပတ္ - တစ္ေယာက္ပီးတစ္ေယာက္ ၀င္ခ်ဳိးေနလုိက္ၾကတာ - က်ဳပ္က ရွက္တတ္ေတာ့ ၀င္မခ်ဳိးရဲေသး ။ ( ေနာက္ေန ့မွ ဆက္ေရးေတာမယ္ ဗ်ာ )

ဘုရားေဟာတရား မွာ လူတုိ ့သည္ မျမဲေသာသခၤ ါရ နဲ ့ေမြးဖြားလာပီး ေသရင္ဘာမွမပါဘူး ဆုိတာ တရားေတြက သတ္ေသပါ ။ ဘာမွ မျမဲတဲ့ လူ ့ဘ၀မွာ သင္ေရာေသရင္ ဘာေတြ ယူသြားႏုိင္မလဲ ။ ဘာမွ မယူႏုိင္ၾကပါဘူး ။ အပူ နဲ ့ေသာက ေတြ ယူေဆာင္သြားၾကရင္လည္း ေသရင္ငရဲ ဆုိတာ ဘုရားေဟာတရားေတြ မွာ သတ္ေသပါ ။ ေက်ာက္ကြင္း အေရးေတာ္ပုံ စာအုပ္ဖတ္တယ္ဆုိရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ ဗဟုသုတ ရခဲ့ပါတယ္ ။ လူေတြဘာေၾကာင့္ သူ ့ဘာသာ ကုိ့ဘာသာ ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူး ျငင္းေနၾကသလဲ ။ လူေတြရဲ အတ္တ နဲ ့မာန ေတြေၾကာင့္ပါ ။ ဘုရား ကေတာ့ မေဟာခဲ့ပါဘူး ။ ဘယ္ဘာသာ ကုိးကြယ္ေစ ဆုိတဲ့အစြဲ မေဟာခဲ့ပါဘူး ။ ေသခ်င္းတရားနဲ ့ မျမဲတရားကုိ လတ္ကုိင္ထားဘုိ ့ အပူအပင္ ေသာကကင္းေ၀းရာ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ နိဗ္ဗန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားပဲ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္ ။ လူ ့ေလာက ဆုိတာကလည္း အဆြဲအမ်ဳိးမ်ဳိး ယုံၾကည္ရာအမ်ဳိးမ်ဳိး ဘာသာအမ်ဳိးမ်ဳိး ဆုိေတာ့ လူေတြရဲ ့ စိတ္ကုိ ေျပာင္းလဲဘုိ ့ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ။ ရင္ထဲက ျဖစ္တည္လာတဲ့ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မွဳ ့သာ တရားအစစ္ပါ ။ ဘာသာခ်င္း ဘာေၾကာင့္တုိက္ခုိက္ေနၾကသလဲ ။ ဘာေၾကာင့္ အျမင္မၾကည္အမုန္းထားေနၾကတာလဲ ဆုိတာ နားမလည္ႏုိင္ပါဘူး ။ အားလုံး တူညီေသာ အခ်က္က ေသရင္ဘာမွ ယူသြားလုိ ့ မရပါဘူး ။ လူတုိင္းက ေသမ်ဳိးပါ ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာပါေစ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရာထူးၾကီးပါေစ ေသခ်င္းတရားကုိမတား နုိင္ၾကပါဘူး ။ ငါအစြဲေတြ ဘာေၾကာင့္စြဲေနၾကသလဲ ။ ငါဘာသာ ငါ့ဘာသာ သာ အေကာင္းဆုံးလုိ ့ေျပာေနယုံနဲ ့ မပီးေသးပါဘူး ။ ကုိ ့ ကုိယ္ ကုိ ေရာေမးဘုိ ့ လုိလာပါပီ ။ ကုိဘာလူ မ်ဳိး ဘယ္ဘာသာ ကုိးကြယ္သလဲ ။ ရင္ထဲက လာတဲ့ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မွဳ ့လား ဆုိတာ ေမးဘုိ ့သင့္ပါတယ္ ။ တစ္ကယ္ေရာ ဦးထိတ္ထား သာသနာအက်ဳိး သယ္ပုိးေနသလားလဲ ေမးသင့္ပါတယ္ ။ က်ဳပ္ဆုိရင္လည္း ကုိ ့ကုိယ္ကုိ အျမဲစင္းစားတယ္ ။ ငါ ဗုဓဒ ဘာသာစစ္စစ္ ျဖစ္ပီး သာသနာအက်ဳိး သယ္ပုိး ထမ္းရြက္ေနပီ လားလုိ ့ေမးမိပါတယ္ ။ မိရုိးဖလာ ကုိးကြယ္မွဳ ့က ဆင္းသတ္လာပီး ၇ ႏွစ္သားမွာ ရွင္ျပဳ ဘုန္းၾကီးစာ သင္ယူခဲ့တာကုိး ။ လူဘ၀ ပူေလာင္တာေတြ ေရာပီး ဘာသာ ကုိအားနဲလာပါတယ္ ။ မျဖစ္သင့္ပါဘူး ။ သာသနာ အက်ဳိး ထမ္းရြက္ရမဲ့ တာ၀န္က က်ဳပ္တုိ ့တာ၀န္ေလ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္တုိ ့ေရာင္၀ါး၀ါး လုပ္ေနလုိ ့ မျဖစ္ပါဘူး ။ တစ္ျခားဘာသာ ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားေနမဲ့ အစား ကုိ ့ဘာသာ ကုိ ့သာသနာ ကုိအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ကုိ့ကုိယ္ ကုိ စံျပျဖစ္ေအာင္ က်ဳိးစားေနသင့္ပါတယ္ ။ က်ဳပ္တုိ ့အသတ္တစ္၀တ္က်ဳိး ေနပါပီ ။ လူငယ္ေတြ ဘာသာေရးအားနဲ လာတယ္ဆုိတာ သတ္ေသပါပဲ ။ ေခတ္ကတုိးတတ္လာတာကုိး ။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြလဲ ကားေတြတုိက္ေတြနဲ ့ တုိးတတ္လာတယ္ ဗ် ။ ေခတ္တုိးတတ္လာတာနဲ ့ ျပဳိင္ဆုိင္မွွဳ ့ ေတြလာပါေရာ ။ ဘယ္ေလာက္ျပဳိင္ဆုိင္ၾက ပါေစ လူတုိင္း ရင္ထဲက ယုံၾကည္မွဳ ့ ကုိ အတင္းေျဖာက္လုိ ့မရပါဘူး ။ လူတုိင္းက ေသရင္ဘာမွယူမသြားႏုိင္ၾကပါဘူး ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အတ္တ ေတြ ကုိဘုရားေဟာ တရားနဲ ့ အညီ ေရွာင္ရွားၾကရင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကရင္ မြန္ျမတ္ပါတယ္ ။ က်ဳပ္တုိ ့ေသရင္ ဘာေတြ ယူသြားမလဲ ။ ေပွ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ ့ အပူအပင္ ကင္းတဲ့ ေသဆုံးမွဳ ့ ဟာ နိဗ္ဗန္ ဆုိတာ မမွားပါဘူး ။ လူတုိင္းေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ ကင္းႏုိင္ပီလား - - -က်ဳပ္တုိ ့ ဗုဓဒ ဘာသာသည္ ေအးခ်မ္းမြန္ျမတ္ေသာ ဘုရား တရားေတာ္နဲ ့အညီ က်င့္က်န္အားထုတ္တဲ့ ဘာသာ လူတုိင္းကုိ အမုန္းမထားသလုိ ေဒါသေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေစတဲ့ ဘုရားတရားေတာ္ေတြက သတ္ေသပါ - --

ေမာလည္းမေမာႏုိင္ ရွက္လည္းမရွက္ႏုိင္ ေတာ့ ။ ခ်ဳံေကာင္းေကာင္းလည္း ရွာမေတြ ့ ပုဆုိးလဲ ရအုန္းမွာေလ ။ အိမ္သာက လည္းမေတြ ။ ပင္ပန္းသ မွ်ေရေသာက္မယ္ဆုိေတာင္ ေရအုိးမေတြ ့ ။ ျပသနာ ဗ်ာ ။ ရြာမဆုိ ဘယ္ေနရာၾကည့္ ၾကည့္ ေရအုိးေတာ့ ေတြ ့တယ္ေလ ဗ်ာ ။ ေရ၀ယ္မယ္ဆုိေတာ့လည္း ဆုိင္ထဲ၀င္ဘုိ ့က မျဖစ္ႏုိင္ ။ ဘယ္ေလာက္ဆုိးလုိက္တဲ့ ဘ၀လဲ ဗ်ာ ။ ေအာ္ - - - ရန္ကုန္ ရန္ကုန္ ။ ေတာ္ေတာ္ အေသက်ပ္ အေနက်ပ္ ရန္ကုန္ပါလားဗ်ာ ။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ပုဆုိး ကေတာ့လဲကုိ လဲရမွာ ဗ် ။ ဗုိက္ဆာတာေတာင္ ထမင္း၀င္မစားရဲ လက္ဖတ္ရည္၀င္မေသာက္ရဲ တဲ့ ဘ၀ ဗ် ။ အၾကံတစ္ခု ထြက္လာပါပီ ။ လက္ဖတ္ရည္ဆုိင္ၾက ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ လူအ၀င္အထြက္မ်ားတယ္ေလ ။ ကြမ္းယာဆုိင္ဆုိ လူအ၀င္အထြက္နည္းတာကုိး ။ အရဲစြန္ ့ပီး ကြမ္းရာဆုိင္ေနာက္ကပဲ လဲရေတာ့ မွာေပါ့ ။ ေမွာင္ရိပ္ခုိခ်င္းက ေန အလင္း၀င္ဘုိ ့ သင့္ပါပီ ။ လူျမင္မခံရဲ တဲ့ ဘ၀ကေန လူေတာထဲ တုိးရေတာ့မွာကုိး ။ အနီးစပ္ဆုံး ကြမ္းယာဆုိင္ ခ်ည္းကပ္လုိက္ပီ ဆုိပဲ ။ လူေတြ ၾကည့္ပီး ျပဳံးၾကတာကုိး ။ က်ဳပ္ပုံစံလဲ ၾကည့္ေလ ။ လတ္ထဲမွာ အထုတ္ႏွစ္ထုတ္ ။ ပုဆုိးက ကန္ေတာင္းက်ဳိက္ ။ လူကလည္း ေျပးထားတာဆုိေတာ့ ေခြ်းေတြနဲ ့မဲေနတာကုိး ။ ကန္ေကာင္းတယ္ပဲ ေျပာရမယ္ ။ သူခုိးဆုိပီး ၀ုိင္းမရုိက္တာပဲ ကံေကာင္းလွပါပီ ။ ခပ္တည္တည္ေပါ့ ။ ရုပ္ခံက အဓိကေလ ။ ရုပ္က ေၾကာက္ဆုတ္ ေၾကာက္ဆုတ္ လုပ္ေနရင္ -- ရြာမွာဆုိ ႏြားသူခုိး ။ ျမဳိ ့မွာဆုိေတာ့ ေခြးသူခုိးဆုိပီး ၀ုိင္းအရုိက္ခံရမွာကုိး ။ ခပ္တည္တည္ေပါ့ ။ မ်က္မွန္ပါရင္မ်က္မွန္ေတာင္ တတ္ထားခ်င္လုိက္ေသး ။ -- အမ ကြမ္း တစ္ရာဘုိးေလာက္ေပး ပါ ။ ဂ်မ္း - -။ ေကာင္မေလးက က်ဳပ္ကုိ ၾကည္လုိက္ေသး ။ က်ဳပ္ကလည္း ခပ္တည္တည္ေပါ့ ။ အမ ခဏ ။ သူကေတာ့ ၾကည့္ေနတယ္ ဗ် ။ က်ဳပ္ကလည္း ဘယ္ရမလဲ ။ အ၀တ္ထုတ္ကုိ ခ် ပုဆုိးရွာရမွာကုိး ။ အ၀တ္ထုတ္ခ်တယ္ ဆုိရင္ပဲ - -။ အကုိ ့ - --ဒီေနရာ က စီပင္နယ္ေျမ နဲ ့မလြတ္ဘူး အကုိ ့ ။ မ်က္လွည့္ ျပလုိ ့ မရဘူး -- က်မ ပါ ေျပာင္းေနရအုန္းမယ္ အကုိရယ္ ။ ဒီ ့အျပင္ ေနရာ သြားျပပါေနာ္ - ။ အဲ - --ဟုတ္ပါဘူး ခ ဏ ပါ ။ ရွာစရာေလး ရွိ ့လုိ ့ ေနာ္ ။ အေရးထဲ ေဘးက ကေလးေတြ ကလည္း မ်က္လွည္ျပမယ္ ထင္ပီး အကဲခတ္ေနတာကုိး ။ က်ဳပ္ကလည္း ဘရမလဲ ။ အထုတ္ ကုိဖြင့္ ရွာရေတာ့ တာေပါ့ ။ ပဆုိး ပုဆုိး ။ အေရးထဲ ေအာက္ေရာက္ေနတယ္ ဗ် ။ မထူးေတာ့ အတင္း ဖြပီး ႏုတ္ရေတာ့တာေပါ့ ။ ပါလာပါ ပီ ။ ပုဆုိး ။ ေတြ ့တဲ့ ပုဆုိးပဲ ယူလုိက္ပီး ။ အရင္ပုဆုိး ေျဖခ်လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ - -။ အကုိ ကြမ္း - --ဟင္ - -အယ္ ။ ေကာင္မေလး ရွက္သြားတယ္ထင္ပါတယ္ ။ ဟုိဘတ္လွဲ ့ ေျပးသြားတယ္ ။ သူလည္း ျမင္သြားတာကုိး ။ ပုဆုိး အျပဲ ၾကိးကုိ ။ က်ဳပ္လဲ ဘယ္ရမလဲ ဘယ္သူမွ ဂရုမစုိက္ႏုိင္ေတာ့ ။ ေအာက္က ပုဆုိး ပါးဆပ္ကကုိက္ ထုတ္ထားတဲ့ ပုဆုိး ၀တ္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ - -။ အရူး ၾကီး အရူးၾကီး ဆုိပီး ကေလးေတြ က်ဳပ္ကုိၾကည့္ပီး ရယ္ေနၾကတာကုိး ။ သူတုိ ့လဲ ဂရုမဆုိက္ႏုိင္ ပုဆုိး ခြ်တ္ အျမန္လဲလုိက္ေတာ့ တာေပါ့ ။ အမ ကြမ္းေပးလုိ ့ရပီ ။ ေကာင္မေလး ရဲရဲတင္းတင္း ၾကည့္ရဲသြားပါပီ ။ ကြမ္းတစ္ရာ ကံတြင္းငုံ လုိက္ရင္း က်ဳပ္အထုတ္က်ဳပ္ျပန္ပိတ္ ပါတ္ဆံ ထုတ္ပီး ။ ရွင္းလုိက္ေတာ့တာေပါ့ ။ ကံ ဆုိးျပန္ပီ ။ ပုဆုိး အေကာင္းထုတ္ပါတယ္ဆုိမွ အိမ္က ထည့္ေပးလုိက္တဲ့ အဖာနဲ့ ေရလဲ ပုဆုိး ၾကီးျဖစ္ေနတာကုိး ။ ျပသနာေတာ့ မရွိ ့ ။ အရင္ပုဆုိးေလာက္ေတာ့ မဆုိး ။ အဖာ ကုိ ့ေရွ ့လွည့္ ၀တ္အဆင္ေျပတယ္ေလ ။ က်ဳပ္အထုတ္ က်ဳပ္ဆြဲပီး လိတ္ျပာသန္ ့သန္ ့ သြားလုိ ့ရပါပီ ။ ကားေတြ ျမင္တဲ့ အရပ္ ဘယ္ေရာက္လုိ ့ ေရာက္မွန္းေတာ့ မသိ ။ အေျခာက္ ေတြ ျပသနာရွာလုိ ့ စိတ္ထင္ရာသြားလုိက္ တာဘယ္ေရာက္လုိ ့ ေရာက္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာေပါ့ ။ ကားေတြ ျမင္တဲ့ အရပ္ပဲ သြားရင္း ။ ေရခဲေရ ေရခဲေရ ဆုိတဲ့ လမ္းေဘးက ေစ်းေရာင္းသံၾကားမွ ေရေတြ ဆာလာပါပီ ။ ၀င္ေသာက္တာေပါ့ ။ ကုိယ့္ ၀မ္းကုိေတာ့ အငတ္မခံႏုိင္ပါဘူး ။ အန္တီ ေရခဲေရ တစ္ဘူး္ေပးပါ ။ ေရခဲေရ ဆုိေတာ့ ေရခဲေရဘူး ထင္တာကုိး ။ ခုေတာ့ ေရခဲတုန္းၾကီး အေပၚေရေလာင္းခ်ပီး ေအာက္က ခြပ္နဲ ့ခံထားတာကုိး ။ ေရာ ့ တဲ့ ေရခဲေရ ထည့္ထားတဲ့ ခြပ္ ဗ် ။ ဆုိးေတာ့ မဆုိး ေအးေတာ့ေအးဗ် ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခြပ္ ၅၀ သုံးခြပ္ ၁၀၀ တဲ့ ဗ်ာ ။ မထူးေတာ့ ထမင္းလြတ္ ၁၀၀ ဘုိး သုံးခြပ္ ခ်လုိက္တာေပါ့ ။ ေတာသား ဗ် မင္းတုိ ့ ျမုိ ့သားေတြ ထက္ေတာ့ လည္ပါတယ္ေနာ့ ။ ဟုတ္တယ္ေလ က်ဳပ္က မစစ္ပဲ ၁ ခြပ္ေတာင္အပုိရတာကုိး ။ က်ဳပ္လဲ ဘယ္ရမလဲ ျမင္သမွ် ကားအကုန္တား - -။ တစ္စီးမွ မရပ္ဘူး ဗ် ။ အခ်ဳိ ့ စပယ္ရာေတြ က်ဳပ္ကုိ ဘုၾကည့္ ၾကည့္သြားေသးဗ် ။ က်ဳပ္ဘာမွားသလဲ က်ဳပ္တုိ ့ရြာမွာ ဆုိ ကား ဘယ္နားက တားစီး စီး စီးရတယ္ေလ ဗ်ာ ။ ခုေတာ့ ဗ်ာ ျမဳိ ့ဆုိပီး ဘ၀င္ျမင့္ေနၾကတာကုိး ။ တစ္စီးမ် ရပ္မေပးေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်လာပါပီ ။ ကားတုိင္း မရပ္တာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ ။ လူေတြကလည္း က်ဳပ္ကုိ အထူးအဆန္း ၾကည့္ေနတာကုိး ။ အရူးမွတ္ပီး ဘာမွလာမေျပာ ။ အရူးစိတ္ခ်မ္းသာ ေအးေရာဆုိပီး ထင္ပါတယ္။ ကြမ္းရာ ဆုိင္ကြမ္း ၀ယ္ရင္းေမးၾကည့္မွ အဆင္ေျပမွာ ကုိး ။ အကုိ - -ၾကီး ကြမ္း တစ္ရာဘုိး ဂ်မ္း -- ။ အကုိၾကီး ဒီမွာ ကားေတြ က်ဳပ္တားေနတာ ဘာလုိ ့မရပ္တာလဲ ဗ် ။ ေဟာ ဗ်ာ က်ုပ္ကုိၾကည့္ပီး ရယ္ေနတာကုိး ။ ညီေလးက အညာကလား ။ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္က ရြာက ခုမွတတ္လာတာ ။ က်ဳပ္အကုိစီလာ တာဗ် ။ ေအာ္ ဒါ့ေၾကာင့္ကုိး ။ ညီေလး ဟုိးမွာျမင္လား ။ ဟုတ္ - -အဲဒါ ကားမွတ္တုိင္ ကြ ။ ေအာ္ ကားမွတ္တုိင္တဲ့ ။ ၾကားဘူးပါဘူး ဗ်ာ ။ ခုမွ ၾကားဘူးတာကုိး ။ ေအာ္ -- ဟုတ္ ေက်းဇူး အကုိ ့ ။ ကြမ္း ဘုိးေပးပီး ခရီးဆပ္ရျပန္ပါပီ ။ အထုတ္ေတြကလည္း ေလး ။ ဆန္အိတ္ကလည္း ေလး လတ္ေမာင္းေတြ ေတာင္ေအာင့္ေနပါပီ ဗ်ာ ။ အေမ့ေရသားအျဖစ္ကုိ ၾကည့္လွည့္ပါအုန္း လုိ ့ေျပာလုိက္ခ်င္ပါတယ္ ။ ခရီးေတြ ဆပ္လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ရတာလည္း ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မွန္းမသိ ။ - -နာရီမပါေတာ့ ေနကုိပဲ ၾကည့္ရတာကုိး ။ အရိပ္ေတာင္ ေဆာင္းေနပါပီ ။ ကားမွတ္တုိင္ ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ။ ထုိင္ခ်င္ေနပါပီ နားခ်င္ေနပါပီ ။ ကားတစ္စီး က ေရာက္ေရာက္ စပါယ္ရာက ေအာ္ေတာ့တာကုိး ။ မွတ္တုိင္မွာ လည္း လူျပတ္ေနေတာ့ က်ဳပ္ကုိ ေအာ္ေျပာေနတာ အားနာစရာၾကီး ။ မထုိင္ေတာ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြလဲ မၾကည့္ႏုိင္ေတာ့ ။ ေတြ ့တဲ့ ကားေပၚ တတ္ထုိင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ။ ကားက ထြက္ပါပီ။ - -ကဲ - ကဲ ကဲ ကားခေလးေတြ ကားခေလးေတြ မရွင္းရေသးသူေတြ ရွင္းထားမယ္ ။ ကားခုိးစီးမယ္ေတာ့ မၾကံနဲ ့ ။ လုပ္ထား လုပ္ထ ား တုိးထား တုိးထား ။ ပါးစပ္ စက္တပ္ထားနည္း ကား ေျပာေနလုိက္တဲ့ ပါးစပ္ တစ္ခ်က္မွ မနား ။ ေဘးလူေတြ ၾကည့္ေတာ့လည္း ေထြေထြထူးထူး မေျပာ ။ ပါတ္ဆံထုတ္ေပးလုိက္တယ္ ဗ် ။ က်ဳပ္လည္း ဘယ္ရမလဲ ၂၀၀ ထုတ္ေပးလုိက္တာေပါ့ ။ ကားစပယ္ရာ ကလည္းမေမး ။ ဘယ္သြားမယ္ဆုိတာ ကုိမေမး ။ က်ဳပ္က လည္း မေမးမိ ။ ပင္ပန္းေနတာနဲ ့ စကားလဲမေျပာ ႏုိင္ ။ ကားက ေမာင္းေနတာကုိး ။ က်ဳပ္လည္း ပင္ပန္းတာနဲ ့ ေမွးလုိက္တာေပါ့ ။ အိပ္ေပွ်ာ္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ညီေလး ညီေလး ထထ အေ၀းေျပးေရာက္ ပီ တဲ့ ။ မ်က္လုံးေတြ ျပဴး အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေျပာက္သြားတာကုိး ။ ဗ်ာ ။ အကုိ ဘယ္အေ၀း ေျပးလဲ ဟင္ ။ ေအာင္မဂၤလာ ။ ဗ်ာ - --။ အကုိကလည္း ခုမွ ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္ တတ္လာတာ ။ စပယ္ရာလည္း မ်က္လုံးျပဴး သြားတာေပါ့ ။ sorry ကြာ ငါလည္းမေမးမိဘူး ။ အထုတ္ေတြ နဲ ့ဆုိေတာ့ အေ၀း ေျပးမွတ္လုိ ့ ကြ ။ ဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ကကုိး မေမးမိတာပါ ။ ဒါနဲ ့ မင္းက ဘယ္သြားရမွာတုန္း ။ ေဟာဗ်ာ ။ ခုမွ က်ဳပ္အကုိလိပ္စာ ျပန္ရွာရေတာ့တာေပါ့ ။ ေခါက္ပါတ္ဆံ အိတ္ကေလး ေျဖလုိက္ရင္း ။ ေဂ်ာ္က်က် အိတ္အတြင္း က စာရြက္အေခါက္ကေလး ထုတ္ၾကည့္မိေတာ့ တယ္ ။ လႈိင္သာယာ က်န္စစ္သား အိမ္ရာ ဆန္းပြင့္အေဆာင္ ။ အကုိ ကြ်န္ေတာ္ လႈိင္သာယာ သြားရမွာ ။ အင္း ငါတုိ ့ကားက ေတာ့ အင္းစိန္ပဲ ေရာက္တာ ။ ၄၃ ဒုိင္နာ ကုိစီး ကြ ။ ဟုတ္ ။ ေအာ္ ကားစပယ္ရာ ကုိ ေက်းဇူးတင္လုိ ့မဆုံး ။ ခုမွ က်ုဳပ္မွာ လမ္းမွန္ ကားမွန္ေရာက္သြားတာကုိး ။ ဂိတ္ထုိးထားတဲ့ ၄၃ ကားေလးေပၚ တတ္ထုိင္ရင္း က်ဳပ္ခရီး အတြက္ေတြးေနမိပါတယ္ ။ ကားစထြက္ေတာ့ ေနေတာင္ေစာင္းေနပီ ။ မနက္တင္ေရာက္ရမဲ့ ခရီး ကုိ တစ္ေနကုန္ သြားတဲ့ က်ဳပ္ အေတြ ့အၾကံဳ ေတြကမနည္း ပါ ။ အိတ္လည္းမအိတ္ခ်င္ေတာ့ ။ ကားစပယ္ရာကုိ လႈိင္သာယာ ဘုရားလမ္း ခ်ေပးဘုိ ့ တစ္ဖြ ဖြ မွာရင္း ။ လမ္းေဘး ဆုိင္းဘုတ္ေတြ က ၾကည့္လုိ ့ေကာင္း ဗ် ။ ျမင္ျမင္သမွ် ဆုိင္းဘုတ္ေတြ က အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ။ လုိင္းကားေတြ ၾကည့္ေတာ့ လည္းလူ အျပည့္ ။ ခုိ စီးေနလုိက္ၾကတာ စပ္ကထဲကအတုိင္း ။ တုိ ့လုိ တြဲေလာင္း ။ သူရဲေကာင္းၾကီးေတြ ။ က်ဳပ္ဆုိရင္ေတာ့ စီးရဲမယ္မထင္ ။ သူတုိ ့ကုိၾကည့္ က်ပ္သီးေတြ ထရင္း ။ တုိးထား တုိးထား ။ အထုတ္ၾကီးေတြ ခုန္ေအာက္ထည့္ ကေလးရွိ ့ရင္ ပုိက္ထား ။ တုိးထား ဗ်ာ တုိးထား ။ အားနာ အားနာ ပါ။ စီးပြားေရးလုပ္ေနတာ ဟန္းနီးမြန္းထြက္ေနတာမဟုတ္ဘူး ။ ေဟာဗ်ာ ။ ေျပာလုိက္တဲ့ စကား တစ္စပ္မွ မရပ္ ။ ကားစပါယ္ရာ ပြစိပြစိ နဲ ့ လူေတြစီေနတာကုိး ။ သူဟာသူေျပာ သူ ့ဟာသူေျဖနဲ ့ ဘာေတြမွန္းမသိ ့ ။ က်ဳပ္လည္း အ၀တ္ထုတ္ကေလး ပုိက္ရင္း ကားစပါယ္ရာကုိ မ်က္ေျခပ်တ္ခံလုိ ့မရ။ အကုိေရ လႈိင္သာယာ ပါတယ္ေနာ္ ဘုရားလမ္း ပါတယ္ဆုိပီး တစ္ဖြဖြ ေျပာေနမိတယ္ ။ ေဘးကလူ ေတြက သူတုိ ့အပူနဲ ့ သူတုိ ့ဆုိ္ေတာ့ က်ပ္သပ္ညပ္ပိတ္ေနေတာ့ က်ဳပ္လည္းဂရုမဆုိက္ႏုိင္ ။ က်ဳပ္ကလည္း ဂရုမစုိက္ႏုိင္ ။ စပါယ္ရာကုိ လုိက္ၾကည့္ရင္း က်ဳပ္ဆင္းမဲ့ မွတ္တုိင္အတြက္ တစ္ဖြဖြ ေျပာေနမိတယ္ - --။ ( ေနာက္ရက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မယ္ ဗ်ာ )

က်ဳပ္ ဆင္းရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ရင္ေတြခုန္တာေပါ့ ။ ရန္ကုန္ဆုိတာလည္း ခုမွေရာက္ဖူး ဆုိေတာ့ ရထားက လည္း slow နဲ ေမာင္းေနေတာ့ ဆင္းရမယ္ဆုိေတာ့ မဆင္းရဲ တစ္ေၾကာင္း ။ စိတ္ပ်တ္ပါတယ္ ဗ်ာ ။ အေရးထဲ ခပ္စြာစြာ အေျခာက္ၾကီးက ပဲ က်ဳပ္အထုတ္ေတြ ကုိပစ္ခ်လုိက္တယ္ ဗ် ။ သူကပဲ လူတတ္ၾကီးလုပ္ပီး ။ ေဟာ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္မွာ ဘာမွေျပာခြင့္ မရ ။ က်န္တဲ့ အေျခာက္ေတြ ဆင္းကုန္ပီ ဗ် ။ သူတုိ ့က စီးေနၾက ထင္ပါတယ္ ။ အားလုံးအဆင္ေျပၾကတယ္ ။ က်ဳပ္မွာ ပုဆုိးကန္ေတာင္းက်ဳိက္ပဲ က်ဳိက္ရေတာ့မလုိ ။ ရြာမွာ လွည္းေမာင္းတုန္း က အဆင္ေျပဗ် ။ ခုန္ဆင္း ခုန္တတ္ ျပသနာမရွိ ။ ရထားၾက မွ ။ က်ဳပ္မွာ အေျခာက္ထက္ေၾကာက္တဲ့ အေျခာက္ၾကီးျဖစ္ေနပါပီ ။ ရွက္လည္းရွက္စရာ ဗ် ။ ရထားေပၚေစ်းသာေရာင္းစားရင္ ျမန္ျမန္မေသေတာင္ ထမင္းငတ္မွာ ဗ် ။ ထားပါ က်ဳပ္ေၾကာက္တယ္ေပါ့ ။ ရႈးရႈးေပါက္ခ်င္သလုိ အီးေပါက္ခ်င္သလုိ ။ ေၾကာက္ေနတာကုိး ။ ခပ္စြာစြာ အေျခာက္ၾကီးက ပဲ က်ဳပ္ကုိၾကည့္ပီး စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္ ။ သူကအရင္ဆင္းပီး က်ဳပ္ကုိဆြဲ ခ်တယ္ဗ် ။ က်ဳပ္ေခါင္းထဲ ေတာ့ အမွတ္တမဲ့ ဆုိေတာ့ ရိပ္ကနဲ့ ။ ရထားကသြားေနတာပဲ ဗ်ာ ။ လူက်ေတာ့ ဘယ္က်ေတာ့ မလဲ ။ သူအေပၚ ပစ္က်တာေပါ့ ။ ကံေကာင္းလုိ ့ ရထားမၾကိတ္ ။ က်ဳပ္က သူအေပၚ ခြလွ်က္ေမွက္ခုန္ပစ္က်တာေပါ့ ။ ဘူတာကြန္ဂရစ္ နာေတာ့ နာတာေပါ့ ။ က်ဳပ္ကဒါေလာက္မဟုတ္ ။ အေျခာက္ၾကီးက ေအာက္ကေလ ။ လူေတြ၀ုိင္းၾကည့္ေနေတာ့ က်ဳပ္ကရွက္တာေပါ့ ။ ေတာသားပဲ ဗ် ရွက္တာေပါ့ ။ အရွက္အေၾကာက္ၾကီးတာကုိး ။ အေျခာက္ၾကီးက အတင္းကုန္းထ ဖုန္ေတြ ခါ ပီး ။ မနာတဲ့ ပုံစံဗ်။ က်ဳပ္ကုိ သံေယာဇဥ္ေတာ့ ၾကီးရွာတယ္ ။ ေမာင္ေရး ဘာျဖစ္သြားေသးလဲတဲ့ ။ က်ဳပ္ကလည္း ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္နားထဲ ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလုိက္ရတာက ဒီအတြဲေတြ ေသေၾကာင္းၾကံစရာရွား လုိ ့ လူျမင္ကြင္းဘူတာမွ လာပီးေသေၾကာင္းၾကံ ရလားတဲ့ ဗ်ာ ။ ေဟာဗ်ာ ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ျပသနာကုိ မစင္းစားပဲ ေျပာရက္လုိက္တာ ။ ရွက္ရွက္နဲ ့ကုန္းထတယ္ဆုိရင္ပဲ ။ အေဖကေနအကုိ အကုိကေန က်ဳပ္ အလွဲ ့က် ၀တ္လာတဲ့ ဘုိးဖြားပုိင္ ပုဆုိး ထက္ျခမ္းကြဲေနပါပီ ။ ၾကာပီပဲ ဗ်ာ ။ ပုဆုိးကြဲတာ ျပသနာမရွိ ့ ။ ဒီပုဆုိး က်ဳပ္လတ္ထက္က်မွ ထက္ျခမ္း ျပဲတယ္ဆုိေတာ့ က်ဳပ္မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာကုိး ။ စိတ္မေကာင္းယုံကလြဲပီး ဘာတတ္ႏုိင္မွာတုန္း ။ လူေတြ၀ုိင္းၾကည့္ေနတယ္ဆုိေတာ့ လည္း ပုဆုိးအသစ္ကလည္းလုိမရေသး ။ သတိရလုိ ့ အထုတ္ၾကည့္မိေတာ့ အထုတ္ႏွစ္ထုတ္က အေျခာက္ေတြလတ္ထဲမွာ ။ ေဟာဗ်ာ ။ က်ဳပ္မ်က္ႏွာ ဇီးရြက္ေလာက္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အေျခာက္ေတြက တစ္မ်ဳိး ။ ေအာ္ - - ။ က်ဳပ္ရြာမဟုတ္လုိ ့ အရာရာကုိသီးခံေနရတာ ။ က်ဳပ္လည္း ကန္းေတာင္းက်ဳိက္ ပီး က်ဳပ္အထုတ္ေတြ သြားယူ ရတာကုိး ။ ခပ္တည္တည္ နဲ ့ ကုိ ့အထုတ္ကုိေစာင့္စြဲ ပီး ခရီးဆက္မယ္ေပါ့ ။ ဘယ္အခ်ိန္ထဲ က အျမင္ကပ္ေနလဲ မသိတဲ့ ဘူတာေစာင့္ရဲေတြ က်ဳပ္တုိ ့ကုိလာေခၚပါေရာ ။ စီးကမ္းပ်တ္ လုိ ့တဲ့ ဗ်ာ ။ အာ - -- အာ - -နဲ ့ က်ဳပ္မွာ ဘာမွ ေျပာခ်ိန္မရ ။ ရုံးေရာက္မွ ရွင္းတဲ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္မွာ ကန္းေတာင္းက်ဳိက္နဲ ့ပဲ လုိက္ရတာေပါ့ ။ ပုဆုိး ျဖန္လုိ ့ မွမရတာကုိး ။ ငယ္ေဖၚ ေတြေရာ ဖြားဘက္ေတာ္ေတြ ပါ အကုန္ ျပဴကုန္မွာကုိး ။ ရြာမွာ မရွက္ေပမဲ့ ကုိ ့နယ္မဟုတ္ေတာ့ လဲရွက္တာေပါ့ ။ ဘယ္ေလာက္ရွက္လုိက္မလဲ ဗ်ာ ။ ရွက္ေနတဲ့ ၾကားက ရွက္ရွက္ၾကီးသာ ေပၚသြားရင္ ပုိရွက္စရာၾကီးေနာ္ ။ ေအာ္ငါ့နယ္ ဘ၀ဘ၀ - - -အေမ့ေရ သားအျဖစ္ၾကည့္လွဲ ့ပါအုန္းဗ်ာ ။ ဘူတာရုံး ေရာက္တယ္ဆုိပဲ မေမးမဆန္း ဗ်ာ ။ မင္းတုိ ့ အရမ္းခ်စ္ေနၾကသလားတဲ့ ။ ေဟာဗ်ာ ။ က်ဳပ္မွာ ေျပာခ်ိန္မရ ။ ခပ္စြာစြာ အေျခာက္ၾကီးက ပဲ လူတတ္ၾကီးလုပ္ပီး ရွင္းျပေနတာကုိး ။ မီးတုိ ့ မီးတုိ ့ စီးမဲ့ကမ္းမဲ ့ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး ။ မီးေမာင္ေလးက ေၾကာက္ပီးမဆင္းရဲ လုိ ့ တြဲဆင္းလုိက္တာ ခုလုိျဖစ္သြားတာပါတဲ့ ။ ရွင္းျပေနတာကုိး ။ ရုံပုိင္ၾကီးလား ဘာၾကီးလဲေတာ့မသိဘူး ။ ၾကီးတဲ့အမွ ု ပေျပာက္ငယ္တဲ့အမွဳ ေသးေစ ဆုိတဲ့အတုိင္း -- အေျခာက္ေတြကုိ အျမင္ကပ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒဏ္ေငြ တစ္ေရာက္ တစ္ေသာင္းတဲ့ ။ က်ုဳပ္မွာ မ်က္လုံးျပဴးတာေပါ့ ။ ဖုန္းဆပ္ေခၚ ဆုိေတာ့လည္း ဒီေခတ္လုိ ဖုန္းကမေပါေသး ။ က်ဳပ္အကုိေပးထားတဲ့ ဖုန္းကလည္း လမ္းေဘးဖုန္း ဗ် ။ အခ်ိန္ျပည့္လား အားမွာမဟုတ္ ။ က်ဳပ္မွာ အမ်ားဆုံးက်န္ ေလးငါးေထာင္ေပါ့ ။ ေဟာဗ်ာ ။ က်ဳပ္မွာ ငုိခ်င္သလုိ ရယ္ခ်င္သလုိ ။ အေမ့ကုိသာ တလုိက္ခ်င္ပါတယ္ ။ အေျခာက္ၾကီးကပဲ ေခါင္းေတြ ညိမ့္ပီး ဒဏ္ေငြေဆာင္မယ္ေပါ့ ။ က်န္တဲ့ အေျခာက္ေတြက အျပင္မွာ ဆုိေတာ့ ။ က်ဳပ္အတြက္ပါမယ္မထင္။ က်ဳပ္ကေတာ့ မ်က္ႏွာ ငယ္ေလး နဲ ့ ။ ဖမ္းလည္းဖမ္းပေစေပါ့ ဆုိပီး ပါတ္ဆံမထုတ္ေတာ့ ။ ပါတ္ဆံလည္း မျပည္တာကုိး ။ ဘူတာပုိင္ၾကီးက ပဲ ဟုိညီေလး အတြက္ကေရာ ဆုိေတာ့ - -က်ဳပ္ကုိ အေျခာက္ၾကီးက ေမးထုိးျပတယ္ ေပးလုိက္ေပါ့ ဆုိတဲ့ ပုံစံ ။ က်ဳပ္မွ မပါတာ ရယ္ျပရုံက လြဲပီးဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ ။ က်ဳပ္ရဲ ့ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ေလး ကုိ အေျခာက္ၾကီးကပဲ ေရႊေဘာေတာ္က်ပီး အျပင္ကုိ ပါတ္ဆံ ထြက္ခ်ီးတယ္ဗ်ာ ။ အျပင္ကအေျခာက္ေတြကလည္း ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလုိက္တယ္ ဗ် ။ ေရာ့ ဆုိပီး ဘူးတာပုိင္ၾကီး ကုိေစ်းေတာင္မစစ္ပဲ ေပးလုိက္ေတာ့ တာကုိး ။ ေၾသာ္ ျပသနာတစ္ခု သူတုိ ့ပဲ ရွင္းလုိက္ျပန္ပါပီ ။ အင္း ေနာက္မျဖစ္ေစနဲ ့ ဆုိပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တာေပါ့ ။ က်ဳပ္မွာ ပုဆုိးကန္ေတာင္းက်ဳိက္ကေလး နဲ ့ ရွက္လည္းရွက္ေနပါပီ ။ မ်က္ႏ်ာလည္း ပူေနပါပီ ။ က်ဳပ္ အေျခာက္ေတြကုိ ပထုတ္ဘုိ ့ အၾကံေပါင္းစုန္ ထုတ္ရေတာ့တာကုိး ။ သူ တုိ ့ကလည္းသိတ္ကူညီခ်င္ေနၾကတယ္ ဗ် ။ က်ုဳပ္အခ်ဳိ သတ္ရေတာ့တာေပါ့ ။ ကုိၾကီး - --အဲ -- မမ တုိ ့ ကြ်န္ေတာ္ ပုဆုိးလဲအုန္းမယ္ ဗ် ။ အထုတ္ဆြဲ ပီး အိမ္သာဘတ္ထြက္လာတာေပါ့ ။ သူတုိကလည္း က်န္တဲ့ အေျခာက္က ဒီကေစာင့္ေနမယ္ဆုိပီး က်န္ခဲ့ တယ္ဗ် ။ ေမာင္ေလး ျမန္ျမန္လုပ္ဆုိပီး မွာလုိက္ေသးတယ္ ။ ခပ္စြာစြာ အေျခာက္ၾကီးက ေနာက္ကေရာင္ေပ ေရာင္ေပ နဲ့ ပါလာတယ္ ။ က်ဳပ္ကလည္းဘယ္ရမလဲ ။ ဆန္ထုတ္ကအစ အကုန္ယူလာတာကုိး ။ မ်က္လုံးကလည္း ေျပးပါက္ကုိၾကည့္ ေနတာေပါ့ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဒီခ်ီးထုတ္ေတြ လတ္ကလြတ္ခ်င္ပါပီ ။ က်ား အိမ္သာ ေတြ ့ပီ ဗ် ။ က်ားအိမ္သာလည္းေတြေရာ အေျခာက္ၾကီးလည္း ရွက္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ဟုိဘတ္လွည့္ေနတာေပါ့ ။ မ အိမ္သာနဲ ့ က်ား အိမ္သာပဲ ရွိ ့တာေလ ။ အေျခာက္အိမ္သာဆုိပီး သီးသန့္ ေဆာက္မထားေတာ့ သူ ့အတြက္က ျပသနာ ။ ဒီအခြင့္အေရးပဲ အသုံးခ်ပီး ။ အ၀တ္လဲ မလဲေတာ့ ။ ရိပ္ကနဲ ဆုိပီး ရထားအတြဲ ေဟာင္းနားေျပးကပ္ လြတ္မဲ့ လမ္းဆုိပီး စီတ္ထင္ရာ ထြက္ေျပးတာေပါ့ ။ ဘာမွ မစင္းစားႏုိင္ေတာ့ ။ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္းအေကာင္းေပါ့ ဗ်ာ ။ ဆန္အိတ္ကလည္း ၾကာေတာ့ ေလးလာတယ္ ။ အ၀တ္ထုတ္ကလည္း ဆြဲရေသးဆုိေတာ့ ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည့္ ေပါ့ဗ်ာ ။ လာခ်င္အုန္းဟဲ့ ရန္ကုန္ ။ အေမ့ေရ သားအျဖစ္ကုိၾကည့္လွည့္ပါအုန္း ။ နဖူးကေခြ်း မသုတ္နုိင္ ။ ပုဆုိးအေကာင္းမလဲ ႏုိင္ ။ ခုအခ်ိန္မွာ မရွက္ႏုိင္ေတာ့ ပါဘူး - -- ။ ( ေနာက္ရက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မယ္ ဗ်ာ )

က်ဳပ္ကေတာ့ တစ္ဖတ္ပဲ ျမင္ေတာ့ တစ္ဖတ္အျမင္နဲ့ ပဲ ေရးမိပါတယ္ ဗ်ာ ။ ျပည္သူေတြ လုိလားေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတာဘာလဲ ။ ထုိက္တန္ပီလားလုိ ့ စီးကမ္းရွိ ့ပီလား ။ ဘယ္လုိနည္းနဲ ့ ႏုိင္ငံတုိးတတ္ေအာင္လုပ္မွာ လဲ ။ အမ်ားၾကီး ပဲ ဗ် ။ က်ဳပ္က ေမးမိတယ္ဆုိေတာ့ ဆရာၾကီး လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ မ်က္စိ ဆံပင္ေမႊး စူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ မ်ားတာကုိး ။ လူေတြ ေပါ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္တုိ ့ ႏုိင္ငံက ဒီီမုိကေရ စီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေျခလွမ္းစလွမ္းေနတာ ေနာ္ ။ ကေလးေတြ လမ္းေလွ်ာက္သင္နည္း ကားေပါ့ ဗ်ာ ။ ယုိင္လုလု ကုိေတြ ပီးေလွ်ာက္ေနရတာပါ ။ ျပည္သူေတြ စီးကမ္းမရွိ ့တာ လဲ အပစ္မဟုတ္ဘူး ဗ် ။ ႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာ စီးမဲ့ကမ္းမဲ့ ေနခဲ့ ၾကတာကုိး ။ စစ္အစုိးရ ေခတ္ေပါ့ ဗ်ာ ။ ခ်စားမွဳ ေနာက္မွာ စီးကမ္းမရွိ ့မွဳ ့ ကအမ်ားၾကီး ။ ေဟာ ဗ်ာ ခ်စားမွဳ ့ ေတြရဲ ့ေနာက္ကြယ္က ဘယ္သူေတြ ေကာင္းစား လဲ ဆုိေတာ့ လည္း ခင္ဗ်ားတုိ ့ ျမင္တဲ့ အတုိင္းေနာ္ ။ ျပည္သူက မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူတုိ ့သားသမီးေတြ နဲ ့ သူတုိ ့ေတြက ႏုိင္ငံျခားမွာ ေတာင္ပညာ သင္ၾကတယ္ဆုိပဲ ။ မနာလုိ တာမဟုတ္ပါဘူး ။ က်ဳပ္လည္း ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ေတာ့ နားေတာ့မလည္ဘူး ဗ် ။ ဒါေပမဲ့ မတရား ဘူးလုိ ့ ထင္တာကုိး ။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္က တစ္ဖတ္ျမင္ေပါ့ ဗ်ာ ။ ျပည္သူ ဘတ္ကပဲ ျမင္ၾကည့္တာကုိး ။ စာသင္ေက်ာင္းေတြ စုတ္ျပတ္ေနခ်ိန္ မွာ သူတုိ ့အိမ္ေတြ က သိန္းေထာင္ေပါင္းမနည္း ။ သူတုိ ့ေတြ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ေနခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြ ကုိျပည္ပအားကုိး ပုဆိန္ရုိးတဲ့ ဗ်ာ ။ ထားပါ ပီးခဲ့ တာေတြ ပီးခဲ့ပီေပါ့ ။ အရင္ေခတ္ကုိ ျငိမ္းခ်မ္းပါတယ္ ဆုိပီး ျပန္ေနခ်င္တဲ့ လူေတြကရွိ ့ေသး ဗ် ။ ျပည္သူေတြ လည္းစီး ကမ္းလုိေသး ဗ် ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေျပာသလုိ ဒီမုိကေလစီ ရ တယ္ဆုိပီး လမ္းေဘး ေဆးရုိး လွမ္းခ်င္တဲ့ လူေတြကလည္း ရွိ ့ေသးတာကုိး ။ ျပည္သူေတြ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္လာၾကတာ အားရစရာၾကီးေနာ္ ။ ဟုိတုန္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပုံ သိမ္းထားၾကေပမဲ့ ေပၚေပၚ ထင္ထင္ ကုိင္ရဲေနၾကပါပီ ။ ေခတ္ကေျပာင္းလဲ ေနတာကုိး ။ ဦးသိန္းစိန္ ေျပာင္းလဲမွဳက အားရစရာၾကီးပါ ။ လုိအပ္တာေတြ ရွိေနေသးတယ္ ဆုိေပမဲ့ အရင္ေခတ္နဲ ့ စာရင္ေတာ့ တုိးတတ္လာတာကုိး ။ တစ္ေယာက္ေကာင္းရုံနဲ ့ လည္း ႏုိင္ငံေတာ္ တုိးတတ္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ပါဘူး ။ အားလုံးေကာင္းပါမွ ။ အားလုံးေကာင္း ဘုိ ့ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္အရည္ အခ်င္းနဲ ့ ကုိပုိင္စီး ကမ္းက လုိသြားပါေရာ ။ ကုိ ့ ကုိယ္ ကုိေတာင္ ေကာင္းေအာင္ မက်ဳိးစားႏုိင္ပဲ ႏုိင္ငံေတာ္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိေတာ့ လည္းရယ္စရာၾကီးေနာ္ ။ က်ဳပ္က ႏုိင္ငံေရးအစြဲ ေတာ့ မရွိ ့ ပါဘူ း ။ ျပည္သူ လူေနမွဳ ့ ဘ၀ နဲ ့ အလုပ္အကုိင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္မဲ့ ဘယ္ပါတီ မဆုိအားေပးတယ္ ေနာ့ ။ ဒါေပမဲ့ အျမင္မေတာ္တာေတြ ေတြ ့ေနေတာ့ လည္း စာေရးမိပါေရာ ။ ျပည္သူ ပါပဲ ႏုိင္ငံေရး၀ါသနာ ပါတယ္ဆုိပါ ဆုိ ့ ။ ပါတီနာမည္ေတာ့ ထည့္ေရး ဘုိ ့ မသင့္ေတာ္ဘူး ဗ် ။ အားလုံးက ေကာင္းေအာင္က်ဳိးစားေနခ်ိန္မွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အတြက္ဆုိေတာ့ လည္း မေကာင္းဘူး ဗ် ။ က်ဳပ္ေတြ ့ခဲ့ တဲ့ လူက ႏုိင္ငံေရး၀ါသနာပါတယ္ ။ တတ္ၾကြတယ္ ဗ် ။ ပါတီကလည္း အားကုိးတယ္ ။ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ေပါ့ ဗ်ာ ။ ဒါေပမဲ့ သူေျပာေနတာေတြ သူလုပ္ေနတာေတြ က အထင္လြဲစရာၾကီး ။ သူက အားတဲ့ အခ်ိန္တုိင္း မူးေနတာကုိး ။ အဲဒါ ကမဆုိးေသး ပါဘူး ။ သူကလည္း ေပစုပ္စုပ္ ဗ် ။ ပညာတတ္ မတတ္ တာေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး ။ ထားပါ ။ အေရးမၾကီးပါဘူး ။ မိသားစုၾကလည္း ေကာင္းေအာင္မၾကည့္ ႏုိင္ေသးဘူး ဗ် ။ က်န္ေသးတယ္ ရြာတုိ ့ ျမဳိ ့တုိ ့မပါေသးဘူး ။ သိတ္ေတာ့ ျပသနာ မရွိ ့ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားၾကီး ဗ် ။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေနသူက အမ်ားၾကီးထဲ မွာ အမ်ားၾကီးေတြ ့ေနရေတာ့ ဘယ္လုိ ေကာင္းေအာင္လုပ္မွာလည္းလုိ ့ ေတြးပူမိပါတယ္ ။ တုိင္းျပည္ အနာဂါတ္ဆုိတာ မ်ဳိးဆတ္သစ္ေတြ ရဲ ့လတ္ထဲမွာပါ ။ ဒါေပမဲ့ စီးကမ္းမရွိ ့ၾက ဘူး ဆုိရင္ စီးကမ္းရွိ ့ေအာင္ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရက လမ္းမျပ ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ တစ္ျဖည္းျဖည္း နဲ ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေျပာ သလုိ ဖာႏုိင္ငံျဖစ္မွာပါ ။ ပညာေရး နဲ ့ စိတ္ဓါတ္စီးကမ္းက အဓိကပါ ။ က်ုပ္တုိ ့ႏုိင္ငံက ျပည္သူေတြ စီးကမ္းေကာင္းဘုိ ့ ေတာ္ေတာ္ လုိပါေသးတယ္။ ကုိႏုိင္မဆုိင္ လည္း ပါေနၾကတယ္ ။ ဆြမ္းၾကီးေလာင္း ၀ုိင္းသမ ခ်င္တဲ့ အေခ်ာင္စိတ္ဓါတ္ေတြ ကေၾကာက္ဘုိ ့သိတ္ေကာင္း ဗ် ။ ေႏြတုန္းက ပဲ ၾကည့္ပါ ။ ကုလား အေရးခင္းေပါ့ ဗ်ာ ။ အဓိက ဘာသာေရးအထိကရုန္း ။ ဘယ္ေလာက္ဆုိးလဲ ။ နစ္နာေတာ့ ျပည္သူ ကုိ ့ျပည္သူေတြပါပဲ ။ ေၾကာက္ဘုိ ့လည္းေကာင္းတယ္ ဗ် ။ ျပသနာ အစမွန္သမွ်က မထင္မွတ္တဲ့ အစေတြ ။ ႏုိင္ငံေရး လွည့္ကြက္ေတာင္ ထင္မိပါတယ္ ။ အားလုံး ကျဗဳပ္စဗ်င္းေတာင္း ျဖစ္ေနခ်ိန္ လတ္ပေတာင္းေတာင္စီမံ ကိန္း အာရုံေျပာင္းေစခ်င္လုိ ့လဲ ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ ။ ထားပါ က်ဳပ္က နားမလည္ဘူး ။ ပီးသြားပီပဲ ျပသနာ ေအးေနပီေလ ။ တုိက္ၾကီး ေမွာ္ဘီ မျဖစ္ခင္မွာ ဦးသန္းေရႊ ေျမး ဖုိးလျပည့္ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကုိ ပါးရုိက္မွဳ ့ ျဖစ္တယ္ ဗ် ။ အင္တာနပ္ၾကည့္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ မ်က္ေျခပ်တ္မခံခဲ႕ ဘူး ။ ျမန္မာျပည္ ဥပေဒ ဆုိတာကလည္း ေက်ေအးတာေတြ ေလွ်ာ္ေက်းေပးတာေတြ နဲ ့ဆုိေတာ့ ရႈပ္တယ္ ဗ် ။ က်ုပ္မ်က္ေျခ မျပတ္ ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာပဲ ေမွာ္ဘီ တုိက္ၾကီးက ကုိရင္ေလး ဆုိင္ကယ္တုိး မွဳ ့ က စေရာ ။ မီးေတြရႈိ ့ ဘာေတြရႈိ ဗ် ။ ညမထြက္ရ အမိန္ ့ ထုတ္လုိက္ေတာ့ လည္းေအးသြားပါေရာ ။ ဒါေပမဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ မွာ အမည္မသိ လူေတြ ကစခဲ့ တာတဲ့ ။ ထားပါ အမည္မသိေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ဘုမသိဘမသိ ၀င္ပါတဲ့ ျပည္သူေတြ အဖမ္းခံရပါေရာ ။ တစ္စီတစ္တန္းၾကီး ဗ် ။ ျပည္သူေတြပဲ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း ေရာက္ၾကျပန္ေရာ ။ အားလုံးေအးသြားတယ္ေပါ့ ။ ဆူပူမွဳ ့ ေတြ ပီးသြားခ်ိန္မွာ ဖုိးလျပည္ ပါးရုိက္မွဳ ့က ေအာ္တုိမိတစ္ေျပာက္သြား ပါေရာ ။ စင္းေတာ့ စင္းစားစရာၾကီး ဗ် ။ ဘာေတြလဲ ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိတာက်ဳပ္က ဥဏ္မမွီ ပါဘူး ။ ႏုိင္ငံေရး လွည့္ကြက္ေတြ ကမ်ားတာကုိး ။ စီးကမ္းမရွိ ့ေအာင္ဘယ္သူေတြ လုပ္ေနတာလဲ ။ အားလုံးစီးကမ္း ရွိ ့ရွိ ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ဒီမုိကေရစီ လမ္းကုိေဖၚေဆာင္ရင္ တုိင္းျပည္တုိးတတ္ေအးခ်မ္းမယ္ဆုိတာ မလြဲပါ ဘူး ဗ်ာ ။ ျပည္သူေတြ စီးကမ္းရွိ ့ပီလား ။ ဘယ္လုိတုိးတတ္ေအာင္လုပ္မွာလည္း ။ ကုိ ့ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေအာင္ေနႏုိင္ပီလား ။ ပညာေရးနဲ ့ စီးကမ္းကုိ ျမွင့္တင္မွ သာ - - -- ---က်ဳပ္တုိ ့ တုိင္းျပည္ေနာင္အနာဂါတ္မွာ တုိးတတ္ေအးခ်မ္းမွာပါ ။

ေဟာ -- --- ဗ်ာ ေရာ္မေပးရင္ အမွဳ ့ဖြင့္မယ္တဲ့ ဗ်ာ ။ ေရွ ့က မမ ၾကီးမ်ားကလည္း ေနရာေတြဖယ္ အထုတ္ေတြ ကူးသည္နဲ ့ ကုိ ့ခုန္နဲ ့ ကုိေတာင္ ဘ၀ တုန္းမဲ့ ပုံ ။ အေမ့ ေရ ကယ္ပါအုန္း ဗ်ာ ။ ေမာင္ေလး လာ မ အနားကုိလာ ။ မ နဲ ့ေမာင္ေလးက ေဘးခ်င္းကပ္ ေဘးခ်င္းကပ္ ။ ဘယ္လုိလုပ္ရပ ခုအခ်ိန္မွ ေျပးမယ္ဆုိလည္း မလြယ္ ။ ေနာက္က ရန္သူက ရွိ ့ေသးတာကုိး ။ ေဟ့ -- နင္ေရာ္မလား မ ေရာ္ဘူး လား ။ ရဲ ေခၚလုိက္ရမလား တဲ့ ။ ရဲ ေခၚလုိ ့ေတာ့ မျဖစ္ေသး နဂုိ ကမွ က်ဳပ္ကုိအျမင္ကပ္ေနတာ လမ္းခုလပ္ ခ်ပစ္ခဲ့ ရင္က်ဳပ္ ေျခလ်ွင္တပ္ျဖစ္မွာေလ ။ မျဖစ္ေသး ။ အိတ္ထဲ ပဲ ဟုိႏုိတ္ဒီႏုိတ္လုပ္ေနရင္း - -။ ခပ္စြာစြာ အေျခာက္ၾကီး ကပဲ - -ဒီက ညီမ ဘာလုပ္မလုိ ့လဲ ။ ဘာမွ မယူေသးဘူး သြား ။ ခပ္တည္တည္နဲ့ ျဖဲေတာ့တာေပါ့ ။ - -သူ ျဖဲ မွပဲ ေစ်းသယ္မိစြာေတး က အသံျဗဲ အသံေၾကာင္ ခုႏွသံခ်ီ စပါပီ -- -ထြီ - -ခုမွပဲ သိတယ္ ဟဲ့ ေသာင္ေလး နင့္မိန္းမေတြ နင္ေျပာအုန္း ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေျပာျပလုိက္ ။ ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ - ေျပာလုိက္စမ္း ေျပာလုိက္စမ္း ။ ေျခဟန္ လတ္ဟန္ မဲ့ကာ ရြဲ ့ကာ လတ္ထဲက လင္ဗန္း က ရုိက္ေတာ့မဲ့ ပုံ ။ က်ဳပ္မွာ ရွက္လုိက္တာ မ်က္ႏွာ ဘယ္ထားရမွန္းမသိ ။ ခရီးသြားေဖၚေတြ ၀ုိင္းၾကည့္ေနတာကုိး ။ ရွက္ပါတယ္ဆုိမွ အေျခာက္အဖြဲ ့ ကလည္း စပ္စပ္ထိမခံ ။ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ငါ့ေယာက္က်ားထိ ငါမခံဘူးေဟ့ ။ ခပ္စြာစြာ အေျခာက္ၾကီးကပဲ သူ ့လုံခ်ီ ျပင္၀တ္ရင္း နပမ္းလုံးမယ္ေပါ့ ။ က်န္တဲ့ အေျခာက္ေတြက စြဲနဲ ့ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ ပြစိပြစိ ေပါ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္ကေတာ့ အေမ့ကုိသာ တရင္း ဟသၤတထြန္းရင္သီခ်င္း ကုိေအာ္ဆုိလုိက္ခ်င္ပါတယ္ ။ ( သား မွားပီ မွားပီ အေမရဲ ့ - -) ဆုိပီး ။ မ်က္ႏွာဘယ္ထားရမွန္းမသိ ။ ေစ်းသယ္က တစ္မ်ဳိး အေျခာက္ေတြက တစ္မ်ဳိး ။ အေရးထဲ အေမထည့္ ေပးတဲ့ ပါတ္ဆံ က ခရီးေဆာင္အိတ္အတြင္းထဲ မွာ ။ ကပုိက္ႏုိတ္မွာ ဆုိးလုိ ့တဲ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္ကလည္း လုိတယ္။ ရထားခ နဲ ့ အိတ္ေဆာင္ကြမ္းဘုိး သာ အိတ္ထဲ ထည့္ထားတာကုိး ။ အိတ္ၾကီးကုိ ပစ္ခ်ရင္း - - ။ ရွာမယ္ျပင္္ေတာ့ - ။ အေျခာက္ၾကီးတစ္ေရာက္ကပဲ ညီမ ဘာျဖစ္တာတုန္း အမတုိ ့ကုိေျပာ ဆုိေတာ့ ။ ေစ်းသယ္မ ကေျပာျပတာေပါ့ ။ xxx--- xxxxxx အားလုံးက က်ဳပ္အမ်ားေတြ ။ သူဘတ္က မွန္ေနတာကုိး ။ - ဟုိ အေျခာက္အဖြဲ ့ ကလည္း ေငြေရးေၾကးေရး စကားမေျပာခ်င္ဘူး ဆုိပီး ဘယ္ေလာက္က်လဲ ဆုိပီး ပါတ္ဆံေတါ ထုတ္တာကုိး ။ က်ဳပ္က ေတာ့ ၀င္လည္းမေျပာခ်င္ေတာ့ ။ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းေပါ့ ဗ်ာ ။ အုိ အာအာ နဲ ့ သာ ေျပာရင္း - -အေျခာက္ၾကီး တစ္ေယာက္က ရႈး - - -တုိးတုိး ဆုိပဲ ။ ညီမ ဘယ္ေလာက္ေရာ္ရမလဲ ။ ေစ်းသယ္ကလည္း တခါထဲ တြက္ေတာ့တာေပါ့ ။ ၅၅၀၀ တဲ့ ။ မုန့္ လုံးၾကီးက ဘယ္ႏွ ခု ဘာညာေပါ့ ဗ်ာ ။ အေျခာက္အဖြဲ ့ က လည္း ေစ်းမစစ္ဘူး ဗ် ။ ေငြေပါတယ္ ထင္ပါတယ္ ။ တစ္ေထာင္တန္ ငါးရြက္ ထုတ္ေပးလုိက္တယ္ ဗ် ။ သူတုိက ပဲ ၅၀၀ ကေတာ့ ညည္းေလွ်ာ့ေပါ့ ေအ ဆုိေတာ့ ။ ေစ်းသည္ လည္း သူ တြက္ေျခကုိက္သြားေတာ့ ေဇာင့္ေဇာင့္ နဲ ့ ထြက္သြားပါေရာ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္ကေတာ့ ရာရီ အေျခာက္လင္ေပါ့ ။ က်ဳပ္အထုတ္ထဲ က ပါတ္ဆံ ေပးေတာ့ အေျခာက္ေတြ မယူဘူး ဗ် ။ အတင္းေပးေတာ့လည္း မယူ ဘူး ။ က်ဳပ္ကုိဘာေတြ လုပ္အုန္းမလဲ မသိ ။ ေမာင္ေလး ရပါတယ္ဆုိပီး သြားၾကီးေတြက အျဖီးသား ။ - -- အား - -- -အေမ့ေရ သားအျဖစ္ကုိ ၾကည့္လွည့္ ပါအုန္းလုိ ့ေအာ္လုိက္ခ်င္ပါေတာ့ တယ္ -- -။ ေမာင္ေလး ဒီဘတ္တုိး - - ေမွးမဲ့ က်န္ေသး ။ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ။ အေျခာက္ၾကီးကလည္း မေခ ။ သူ ့ လင္ေလး နဲ့ ေတြ ့တဲ့ အတုိင္း လတ္ေတြ က အျငိမ္မေနဘူး ဗ် ။ ပုခုန္း လာပုတ္လုိက္ တုိ ့လုိက္ ထိလုိက္ ဗ်ာ ။ အိပ္လုိ ့လဲ မရ ။ ရာရီ ငရဲ ေပါ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္အျဖစ္ကုိ က်ဳပ္ပဲ အသိဆုံးပါ ။ ရထားေပၚ အသိ မပါတာပဲ ေကာင္း ။ အေျခာက္ အဖြဲ ့ ထဲေရာက္ေနတာကုိး ။ စိတ္ထဲက ဘူတာ လတ္မွတ္ေရာင္းကုိပဲ စိတ္ရွိ ့ သမွ် က်ိမ္ရေတာ့ မွာပဲေလ ။ က်ဳပ္အျဖစ္က ။ အိပ္လုိ ့မျဖစ္ေသး ။ ဟုိၾကည့္ဒီ ၾကည့္လုပ္ရင္း ေတြးေနမိတယ္ - - ။ - -ေမာင္ေလး - - -ဗ်ာ ။ ေမာင္ေလးက ဘယ္သြား မွာတုန္း ။ သူတုိ ့က သမရုိးက် ေမးေတာ့လည္း ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ လုပ္ေအာင္ သြားမဲ့ အေၾကာင္းေပါ့ - ။ ေမာင္ေလး က ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ ရွိ ့လား ။ မရွိေသးပါဘူး ဆုိေတာ့ ေက်းဇူး ရွင္ေတြ လတ္၀ါးခ်င္း ရုိက္ပီး ။ ေဟးလုိ ့ေတာင္ေအာ္လုိက္ေသး ။ ကဲ ဘာမွမပူ နဲ ့ ေမာင္ေလး မမတုိ ့အလုပ္ေပးမယ္ -- ျဖစ္လား ။ ဆုိးေတာ့ မဆုိး ခုလုိစကားေျပာေနလုိက္ေတာ့ ေတာ္ေသး ။ က်ဳပ္ဘ၀ လုံခ်ဳံ တယ္ေလ ။ အင္း အလုပ္ေကာင္းရင္ေတာ့ လုပ္ခ်င္ပါတယ္ေပါ့ ။ မမ တုိ ့ကုိ ၾကည့္ ေတြ ့လား ။ သူ ့ လတ္ေကာက္ အတုလား အစစ္လား ဆုိတာေတာ့ မသည္းကြဲ ။ တစ္ခြ်င္ ခြ်င္ လႈပ္ျပရင္း ။ ေမာင္ေလး ဥပတိ ရုပ္ခံက ျဖစ္ႏုိင္တယ္ - - ။ ဗ်ာ -- ဘာတုန္း -- အရင္းမရွိ ့ အဖ်ားမရွိ ့ ။ ေမာင္ေလး ရုပ္ခံနဲ ့ ကနားစီး လုိ ့ကေတာ့ ဟီ ဟီး လူခ်စ္လူခင္ေပါ မွာ ။ ေဟာ ဗ်ာ က်ဳပ္ကုိ ကနားစီး ဘုိ ့သိမ္းသြင္းေနတာကုိး ။ ေမာင္ေလး ေပါ့ေပါ့ မထင္နဲ ့ေနာ္ ကနားစီး ပီး ။ ေခါင္းစြဲနတ္ နဲ ့လတ္ထပ္ ေပးရင္ေမာင္ေလး ေဟာသမွ် ေျပာသမွ် အကုန္မွန္ေတာ့ မွာ ။ အဲက်ရင္ ေပွ်ာ္ဘုိ ့ ေကာင္းတယ္ေမာင္ေလး ေရ ။ လူတုိင္းက လာၾကည့္ၾကမွာေလ ။ ေဟာဗ်ာ ခုမွ အေျခာက္ စုေဆာင္းေရးနဲ ့ လာတုိးေနတာကုိး ။ ျပသနာေတာ့ မရွိ ့ စစ္သား စုေဆာင္းေရးေလာက္မဆုိး ။ ေမာင္ေလး တုိ ့ အေမ ကုိးကြယ္တာ ဘာနတ္လဲ ။ ကုိေတာ္ ေလး ။ ဟင္ကုိေတာ္ၾကီး ကုိေတာ္ေလး လား ။ ေမာင္ေလး ေရ ကနားစီး ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ။ ၀က္သားမစားနဲ ့ ေနာ္ ။ က်ဳပ္ကကုိ ရွာရွည္မိတာ ပါ ။ အေျခာက္ၾကီးက ေတာ့ စကားေတြ ေရပတ္မ၀င္ေအာင္ ေျပာေနတာကုိး ။ က်ဳပ္မ်ား နတ္နဲ ့ လတ္ထက္ေပးမယ္ဆုိပဲ ။ ၇ ရက္ ခုႏွလီ တဲ့ ဗ်ာ ။ နတ္မဂၤလာ ခန္းက ထြက္မွ ကနားစီးရမယ္တဲ့ ။ ေဟာဗ်ာ က်ဳပ္ဖူးစာ ရွင္ေတာင္ သူတုိ ့က ရွာေနေသးတယ္ ဗ် ။ ဦးရွင္ ၾကီးေတြ ေရာ ေတာင္ပုိင္ ဘုိးဘုိး ၾကီးေတြ ေရာ အစုန္ ။ နံမည္ၾကား ရုံနဲ ့ က်တ္သီး ထခ်င္စရာ ။ ကံဆုိးမ သြားေလရာ မုိးပါရြာ ယုံမက အခ်ိန္ပါ ၾကေနတာကုိး ။ ခရီးကလည္း ရွည္ ေတာ့ ရန္ကုန္ကုိမေရာက္ ႏုိင္ ။ အေျခာက္ၾကီးေတြ က တမ်ဳိး ။ အိတ္ခ်င္တာေတာင္ မအိပ္ရဲ ။ ကုိ ့ကုိ ကုိယ္ ကင္းေစာင့္ရင္း သူတုိ ့ေျပာသမွ် ေပါက္တတ္ကရ အင္း လုပ္ေနယုံေပါ့ ။ ေမာင္ေလး ကန္ေတာ့ ပြဲ ခုႏွစ္ပြဲ အုန္းပြဲ ငွတ္ေပွ်ာ ပြဲ ။ ဘာေတြ မွန္းမသိ ။ သူတုိ ့ဟာ သူတုိ ့ စီစဥ္ေနတာ ေလး ။ ေမာင္ေလး ကနားစီး မဲ့ အခန္းအတြက္ နတ္ဆပ္သ တစ္ေထာင္ေလာက္ရွိ ့ရင္ေတာ္ပီ ။ အဲဒါက ေမာင္ေလး ေငြနဲ ့မွ ရတာ ေလ။ အဲ ပါတ္ဆံ ေဆာင္ထားပီး ေမာင္ေလး ကနားစီး ရင္ အကုန္မွန္မွာ ။ လာျပန္ပီ ကနားစီး တစ္ျဖည္းျဖည္း က်က္သီး ေတြ တစ္ဖ်န္းဖ်န္းထလာတာကုိး ။ ရထားခုန္တာက တစ္မ်ဳိး ။ အေရးထဲ နတ္ေတာင္လဒ္ေပး လဒ္ယူ ၾကိဳက္မဲ့ ပုံ ဗ် ။ သူတုိက ေျပာေနတာကုိး ။ လဒ္ေပးမွ မမယ္ဆုိပဲ ။ က်ဳပ္ေဒါသ ေတြ ျမဳိခ် ရင္း ဒီဘ၀ ဒီေန ့ ၀တ္ ဒီတစ္ေန ့နဲ ့ သာေက်ပါေစ လုိ ့ဆုေတာင္းမိပါတယ္ ။ ရန္ကုန္က မေရာက္ႏုိင္ေသး ။ တုိက္ပြဲ က်တဲ့ အေျခာက္ေတြ တုိက္ပြဲက်ကုန္ပီ ။ ကနားစီး ဘုိ ့တဖြတဖြ ေျပာေနတဲ့ အေျခာက္ၾကီးလည္း မအိပ္ႏုိင္ေသး ။ စကားေတြ ေျပာေနတာ ေရပါတ္မ၀င္ ။ သူ ကနားစ စီးတာက အစ အကုန္ သူႏွပ္ခ်ီး ေကာင္စားတာ အဆုံး ။ ငယ္ဘ၀ ေတြေရာ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ဘာေတြမွန္းမသိ ့ ။ သတိနဲ ့ ေမွးရင္း သူေျပာသမွ် သံေရာင္လုိက္ အင္းလုပ္ေနမိပါတယ္ - - -- ။ ရထား ဥၾသ အသံနဲ ့ အတူ ေရာင္ပီး ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေရာင္ခ်ီလာေနပါပီ ။ တစ္ညလုံး မေမာတမ္းေျပးရင္း ရန္ကုန္ဆုိတဲ့ ျမဳိ ့ ကုိစ၀င္ေတာ့ မွာပါ ။ က်ဳပ္ကေတာ့ မသိ လမ္းေဘး ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ေငးၾကည့္ရင္း အင္းစိန္ ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကုိရွာေနမိပါတယ္။ က်ဳပ္ေဘးက အေျခာက္ၾကီး ေမာသြားတယ္ထင္ပါတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ခါ ခလူးခေလာ ေဟာက္သံနဲ ့ အတူ နားေနပါပီ ။ ရထားတစ္စီး လုံး စိတ္ခ်လတ္ခ်အိပ္ႏုိင္ေပမဲ့ က်ဳပ္မွာ အိပ္ေကာင္းခ်င္းမအိပ္ရ ။ သတိနဲ ့ေမွးရတာကုိး ။ မ်က္လု့းေတြ လည္း စပ္ ေနတာကုိး ။ ေၾသာ္ ငါအထင္ၾကီးခဲ့ တဲ့ ရန္ကုန္ ေရာက္ပါပီ လားဆုိတဲ့ အသိနဲ့ ။ ေရွ ့ဆက္ဘာေတြ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ မေတြးရဲ ့။ - - ဟင္ -- ေမာင္ေလး ႏုိးေနပီလား ။ ဗုိက္ဆာေနလာ း တဲ့ ။ အသံၾကား လုိ ့ၾကည့္မိေတာ့ ေရွ ့က အေျခာက္ေတြ ။ နာမည္မွ မသိတာကုိး ။ ထားပါအေရးမွ မၾကီးတာ ။ ေမာင္ေလး မတုိ ့က အင္းစိန္မွတာ ဆင္းမွာေလ ။ ေမာင္ေလး ေရာ ။ ေဟာဗ်ာ ။ ေရွးေရစက္ က်ဳပ္က အိင္းစိန္ ဘူတာ ဆင္းရမွာေလ။ ေရွ ့ဆက္မစိးရဲ ။ က်ဳပ္အကုိ ကားလမ္းညႊန္ က အင္းစိန္က စတာကုိး ။ ကားနံပါတ္က စ အင္းစိန္က စစီးခုိင္းတာေလ ။ က်ဳပ္ဘာမွမေျပာ ။ သူတုိ ့ကုိေရွာင္ဘုိ ့ စင္းစားေနေတာ့တယ္ ။ ရဲ အကူအညိေတာင္းလုိ ့ လည္းမျဖစ္ေလ ။ က်ဳပ္ ဘ၀ အစပဲေလ ။ က်ဳပ္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ျပသနာေလာက္ ေတာ့ က်ုပ္ရွင္း ႏုိင္ရမွာေပါ့ ။ -- လမ္းေဘးေငးၾကည့္ ေနရင္း ဘယ္ေရာက္လုိ ့ ေရာက္မွန္းမသိေသး ။ ရထားၾကီးကေတာ့ သူ ့တာ၀န္အတုိင္း ဘူတာတုိင္း မွာ slow ေထာက္ ရပ္နားရင္း ခရီးသည္အဆင္းအတတ္ကုိ ေမွးေပးတယ္ေလ။ က်ဳပ္ ရထားေပၚ က ဆင္းဘုိ ့ အတြက္ရင္ခုန္ေနမိတာကုိး ။ ဟဲ့ ေမာင္ေလး ဘာေငးေနတာလည္း ။ ေဟာဗ်ာ ။ က်ဳပ္ေဘးက အေျခာက္ၾကီး ႏုိးလာပါပီ ။ ကဲေမာင္ေလး အင္းစိန္က သိတ္မလုိေတာ့ဘူး ။ ေရွ ့ ေဖာ့ကန္ ေအာင္ဆန္း သုံးဘူ တာေလာက္ပဲ လုိေတာ့ မယ္ဆုိပဲ ။ သူတုိ ့ကေတာ့ အကုန္သိ ။ က်ဳပ္က ခုမွ ေရာက္ဖူးေတာ့ ။ မ်က္စိသငယ္ နားသငယ္ ကုိး ။ ရြာမွာ ေတာ့ လမ္းေပါင္း စုန္ သီးခ်င္းေအာ္ဆုိ၇င္း ဖုိက္တာ ။ ခုေတာ့ က်ဳပ္မွာ ဘယ္သူ အားကုိးရမွန္းမသိ ။ ရထား ဥၾသ စြဲတုိင္း ဆင္းဘုိ ့ဘူ တာ နီးေလ က်ဳပ္မွာ ေၾကာက္မိေလ ။ မသိစိတ္ကုိ အားတင္းရင္း ။ ေမာင္ေလး ေရွ ့ဆုိေရာက္ေတာ့ မယ္လာ တဲ့ ။ ေရွ ့ဘူတာ အင္းစိန္ ဆုိပဲ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ဆင္းရမွာပဲ ။ က်ဳပ္လမ္းညႊန္က ဒီက စတာကုိး ။ - -( ေနာက္ရက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မယ္ ဗ်ာ ။)

စိတ္မေကာင္းစ ရာေတြ ျမင္မိရင္ လည္း စိတ္မေကာင္း ယုံက လြဲပီး ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ေသး ။ အားငယ္ေနတဲ့ သူေတြ ေတြ ့တုိင္း အားေဆးေပး ႏုိင္ယုံ နဲ ့ အားေပးယုံ ကလြဲပီး ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ေသး ။ ဘာေတြလုပ္ႏုိင္ပီလဲ ။ ဘယ္လုိ က်ဳိးစားေနလဲ ။ ဘာေတြက်ဳိးစား ပီးလဲဆုိရင္လည္း လုပ္တုိင္းလည္း မျဖစ္ေတာ့ ျဖစ္တုိင္းလုပ္ရမယ္ဆုိရင္ မိန္းမပဲ ယူရေတာ့မလုိလုိ ။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံရဲ ့ စီးပြားေရး အေျခအေနက မိန္းမ မ်ားမ်ားယူ ကေလးမ်ားမ်ားေမြး ပီး တရုတ္ကုိ ေရာင္းစားတာ ေကာင္းမယ္ေနာ္ ။ အဲလုိ ဗ် ။ တုိင္းျပည္ က သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀ေသာ္ လည္း က်ဳပ္တုိ ့ျပည္သူေတြ မဆုိင္ပါဘူး ။ မကုိင္ရပါဘူး ။ သစ္တပင္ခုတ္ေထာင္ သုံး ႏွစ္ ဆုိပဲ ။ ဟုိတုန္းက ဗ် ။ ေတာသား တစ္ေယာက္ ေပါ့ ဗ်ာ ။ ေတာတတ္ သစ္ခုတ္တာ ကုိး ။ သစ္ပင္ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ဘာေတြေတာ့ သူလည္းမၾကည့္မိဘူး ထင္ပါတယ္ ။ ကြ်န္းပင္က အၾကီး ၾကီး ဗ် ။ သစ္သမားပဲ သစ္ပင္ေျဖာင့္ေတာ့ ခုတ္တာေပါ့ ။ ကံဆုိးတယ္ ဗ် ။ ဆုိးတာမွ အၾကီးၾကီး ။ သူ ခုတ္တဲ့ သစ္ပင္ကလည္း ေလယ်ဥ္ အမွတ္အသား သစ္ပင္ ဗ် ။ ဒီထက္ဆုိးတာ က သစ္ေတာ ကလာဖမ္းတာေပါ့ ဗ် ။ ခင္ဗ်ားကုိ ဖမ္းမယ္တဲ့ ။ ဘာလုိ ့ဖမ္းမွာ လည္း ။ ကြ်န္းပင္ခုတ္လုိ ့ ဆုိပါေတာ့ ။ ေတာသားဆုိေတာ့ ဥပေဒ ဘယ္သိပါမလဲ ။ သစ္ေတာ ကပဲရွင္းျပရတာေပါ့ ။ ကြ်န္းတစ္ပင္ခုတ္ ေထာင္သုံးႏွစ္ ေပါ့့ ။ ဥပေဒ ကဘယ္လုိရွိ ့တယ္ ေပါ့ ဗ်ာ ။ သူ အရင္ခုတ္ခဲ့ တဲ့ သစ္ကအမ်ားၾကီးဆုိေတာ့ ။ တစ္ကယ္ စစ္လုိ ့ေပၚခဲ့ ရင္ တစ္ပင္သုံး ႏွစ္ ။ သူလုပ္လာတာ ငယ္ငယ္ထဲက ။ အားပါးပါး ။ ေထာင္ထဲက ထြက္ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ ။ ဒါေပမဲ့ ။ ေတာသား က လူနပ္ ဗ် ။ ဘာမဟုတ္တဲ့ သစ္ပင္ခုပ္တာ သုံးႏွစ္ ။အယူ ခံ၀င္လုိ ့မရ ။ အစုိးရ ပုိင္ေလ ။ ျပည္သူပုိင္ပစ္စည္း ခုိးမွဳ ဆုိပါေတာ့ ။ စြဲလုိက္မဲ့ ပုဒ္မ ။ လူသတ္တာက အယူခံလည္း ရွိ ့ေတာ့ ။ သစ္ ခုတ္တာေလာက္ေတာ့ ဆုိးမယ္မထင္ ။ လူသတ္ပီး ၀င္ခံ ရင္အယူခံ ရွိတယ္ေလ ။ သစ္မွဳ ့က ကံမေကာင္း အိမ္ပါျပဳတ္မွာေပါ့ ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သစ္ေတာ ၀န္ထမ္း ေလး လတ္ထဲက ဒါးနဲ ့ပဲ ။ ခုတ္သတ္ပီး ေထာင္က်ခံလုိက္ဘုိ ့ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာ ေပါ့ ။ - -ခင္ဗ်ားတုိ ့ပဲ စင္းစား ၾကည့္ေလ ။ လုပ္စားေတာ့ မုိးေမွာင္ ခုိးစားေတာ့ ေခြးေဟာင္ တဲ့ ဗ်ာ ။ကြ်န္္ေတာ္ င မုိက္သားေလး ဘ၀အတြက္အလုပ္ လုပ္ဘုိ ့ရန္ကုန္ကုိ အထင္ၾကီးခဲ့ ဘူးတယ္ ဆုိပါေတာ့ ။ -- - မႈိင္း ျပတဲ့ ရာသီဥတုကုိ လည္စင္းခံ ရင္း သြားရမဲ့ ခရီးအတြက္ ရင္ခုန္ေနသူက ကြ်န္ေတာ္ ။ စိတ္ကူး ကေတာ့ ျမဳိ ့တတ္အလုပ္ေတြ လုပ္ ပီးေငြေတြ စု ။ ပါတ္ဆံထုတ္ၾကီး အေမ ့ ေရွ ့ပစ္ခ် ပီး -- ဟား ဟားဟ ား ဒီမွာသား လုပ္စာ ဆုိပီး အေမ့ကုိ ၾကြားခ်င္တာ ကုိး ။ လူက ကြ်တ္ဆပ္ဆပ္ ဆုိေတာ့ အေမအထင္ေသးတာကုိ မခံႏုိင္တာ ။ ေတာသူေတာင္သားပဲ ဗ်ာ ။ေကြ်း ႏုိင္ေမြးႏုိင္ရင္ မိဘတာ ၀န္ေက်ပီ ထင္ခဲ့တာ ။ စာေတြသင္ေပးမယ္ ။ အခ်ိန္တန္ ဘြဲ ့တစ္ခုခု ရ မရ ခ်င္ေန ။ ဘုိးဘြားပုိင္ လယ္အလုပ္ကေလး အေမြေပးမယ္ ဆုိပါေတာ့ ။ အေမက ေပးမဲ့ ဗြပ္ ေပါ့ဗ်ာ ။ ဘ၀ၾကီးက ရုိးရွင္းတယ္ ဗ် ။ ကေလးေတြေမြး လာရင္လယ္ေတြ အေမြေပး ဒီလုိနဲ ့ လယ္ေနမယ္ ဆုိပါေတာ့ ဗ်ာ ။ ေတာသူေတာင္သား ဘ၀ ကဒီလုိပါပဲ ရုိးရွင္းပါတယ္ ။ မုိးေလးက ဖြဲဖြဲ နဲ ့ ဘာမွန္းမသိ လြမ္းေနတာေပါ့ .။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ အေမကုိ လြမ္း ရြာကုိလြမ္း ေရႊမိ ကုိလြမ္းမယ္ေပါ့ ဗ်ာ ။ ခရီးထြက္ကာနည္း ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေပါင္းစုံ ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့လည္း ေတြးဘူးမွာေပါ့ ။ ကုိသြားမဲ့ ခရီးအတြက္ ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စစ္မုိးကာ ေလး ခ်ဳံထားရင္း ရထားကုိ ေမ်ွာ္ရင္းေခါင္းထဲမွာ အေတြး ေပါင္းစုံ ။ ခုန္တံလွ်ားေလးေပၚ အသက္ ( ၁၈ ) အရြယ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ အားငယ္တာေပါ့။ ခရီးသြားေဖၚကုိလည္း ေတြးပီးရင္္ခုန္မိတယ္ ။ေစာ္ေလး ဆုိရင္ေတာ့ က်ဴမယ္ေပါ ဗ်ာ ။ ဟာဟား ။ အေတြးက ေတာ့ ။ သိပ္မၾကာ ပါ ညံညံ နဲ ့ ကႏြဲ ့ကလွ် အေျခာက္တစ္သုိက္ က်ဳပ္ခုံေဘး လာထုိင္ပါေရာ ဗ်ာ ။ သူတုိ ့ထဲက ခပ္စြာ စြာ အေျခာက္တစ္ေယာက္ကပဲ လူတတ္ၾကီးလုပ္ပီး ကြ်န္ေတာ္ကုိ ႏုတ္ဆပ္တယ္ ဗ် ။ ေမာင္းေရး တဲ့ ။ ေမာင္ေရးက ဘယ္သြားမွာလည္းတဲ့ ။ သမရုိး က်ဆုိေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း ေျဖတာေပါ့ ။ ဘာျဖစ္လဲ ရန္ကုန္ေပါ့ ဗ်ာ ။သူတုိ ့ကလည္း အားက်မခံ မီးတုိ ့လည္း ရန္ကုန္ကုိတဲ့ ။ သူတုိ ့အသတ္အရြယ္ၾကီးနဲ ့ ဗ်ာ ။ထားပါ ျပသနာ မရွိ ့ပါဘူး ။ စစ္သား စုေစာင္းေရးေလာက္မဆုိးေသးဘူး ေလ ။ သူတုိ ့ကပဲ မိတ္ေတြဆတ္ မုန္ ့ေတြေကြ်း ။ လူမ်ားလစ္ရင္မိတ္ေတာင္လုိက္မလား မသိဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရွက္မိတာေပါ့ ။ ကေလးကလည္း ကေလးသာသာ အရြယ္ ေလ ။ အေျခာက္ၾကီးေတြ အနားလာထုိင္ေနတာကုိ စိတ္ထဲမွာ မရုိးမရြ ။ ေနရာေျပာင္းလုိ ့ကလည္း အဆင္မေျပ ။ ခုံအလြတ္မရွိ ့သလုိ ။ က်ဳပ္မွာ အ၀တ္ထည့္ထားတဲ့ ခရီးေဆာင္လြယ္အိတ္ၾကီးက တစ္လုံး ။ ဆန္အိတ္ကပါေသး ။ အလုပ္မရခင္ခ်က္စားဘုိ ့ ။ အစုိးဆုံးက ျခင္ေထာင္ ေဆာင္ ခ်မ္းရင္ခ်ဳံ ဘုိ ့ အေမစီစဥ္ေပးတာကုိး ။ မုိးကလည္းေအးေတာ့ ခ်မ္းတာေပါ့ ။ စစ္မုိးကာ ၀တ္ထားတာ ပဲေတာ္ေသး ။ အေရးထဲ မယ္ေတာ္ ေခ်ာ တုိ ့ကတစ္မ်ဳိးဆုိေတာ့ စိတ္ညစ္တာေပါ့ ဗ်ာ ။ ဘယ္ေလာက္ညစ္လုိက္မလဲ ။ သူတုိ ့ကလည္း နဲနဲ မ်က္ႏွသာ ေပးလုိက္တယ္ဆုိပဲ လတ္ကားယား ေျခကားယား ။ ရာရီငရဲ ေပါ့ ဗ်ာ ။ စိတ္ထဲကပဲ ၾကိတ္ပီး ရထားအျမန္လာပါေစ ေပါ့ ဆုေတာင္မိပါတယ္ ။ ကံဆုိးမ သြားေလရာ မုိးပါရြာတာ မဟုတ္ ။ အခ်ိန္ေတြပါ ၾကာတယ္ထင္ရေနသူေလ ။ ဘ၀လုံခ်ဳံမွဳ က မရွိ ့ေတာ့တာကုိး ။ ဘ၀အစေတြေပါ့ ။ - -ဘူ - - ဘူ ဆုိတဲ့ အသံနဲ ့အတူ ။ နားရႈပ္သြားလား အီးေပါက္တာမဟုတ္ဘူး ။ ရထား၀င္လာပါပီ ။ ၀မ္းသာလုိက္တဲ့ ျဖစ္ခ်င္း ငရဲက လြတ္ပီကုိး ။ အထုတ္ေတြဆြဲ ပီး လြတ္ပီကြ်တ္ပီ ရင္ထဲေပါ့ သြားတာေပါ့ ။ ခရီးဆက္မဲ့ အားအင္သစ္ေတြက အျပည္ ့ ။ရထား ရပ္ပီ ဆုိပဲ အထုတ္ေတြ ဆြဲ အေျခာက္ေတြနဲ ့လြတ္ေအးေရာ ဆုိပီး ရထားအတြဲေပၚတတ္လုိက္တာေပါ့ ။ ရထားကလည္း သိတ္ၾကာၾကာမရပ္ ။ လူအဆင္းအတတ္နဲ ့ ရထားေပၚေရာက္တယ္ဆုိပဲ စထြပ္တာကုိး ။ ခုံလတ္မွတ္ကေလး ကုိင္ရင္း ( ၄၅ ) ဆုိတဲ့ ခုံ ၀င္ထုိင္တာေပါ့ ။ စိတ္ေတြေပါ့ ပါး ၀ုိးတ၀ါး အလင္းေရာင္နဲ ့ အျပင္က ရႈခင္းကုိ ၾကည့္လုိက္ေသး ။။ ေပါ့ ပါးသြားတာေပါ့ ။ အထုတ္ေတြ ေနရာခ် ေမွးမယ္ ၾကံေသ း ။ အဖြားၾကီး တစ္ေယာက္ ေစ်းသယ္ထင္ပါတယ္ ။ ေဟ့ေကာင္ေလး ဖယ္တဲ့ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္ကလည္း ေတာသား က်ဳပ္၀ယ္ထားတဲ့ ခုံပဲ သူခုံဆုိေတာ့ မဟုတ္မခံ ခ်င္ဘူးေလ ။ အဖြား မွားေနလားမသိ ဘူး ။ ဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္ လတ္မွတ္ ဗ် ။ (၄၅ ) ေလ ။ ဖယ္ႏုိင္ပါဘူး ။ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ။ ရထားလတ္မွတ္ေရာင္းတဲ့ သူေတြ ဒီလုိေတာ့ လုပ္မစားသင့္ဘူး ေပါ့ ေျပာလုိက္ေသးတယ္ ။ အဇြားၾကီးက လည္း ဒီလုိျဖစ္ရမလား ဆုိပီး ရထားတြဲေစာင့္ ရဲ ၾကီးကုိသြားေခၚပါေရာ ။ ဘာျဖစ္လဲ ။ က်ဳပ္ကလဲ ခုိးစီးတာ မဟုတ္ဘူးေလ ။ ဘယ္သူအေက်ာမွ မခံဘူး ။ မေၾကာက္လုိ ့မွ ေတာကေန ရန္ကုန္ကုိ တစ္ေယာက္ထဲ သြားတာ ။ ဟားဟားဟား လုိ ့ေတာင္ရယ္လုိက္ခ်င္ေသး ။ အဖြားၾကီး သြားေတာ့ ေမွးမယ္ေပါ့ ။ အဖြားၾကီးက ရဲ ၾကီးနဲ ့အတူ သုတ္သုတ္ နဲ့ ၀င္လာေရာ ဗ် ။ လူက ၾကပ္ေတာ့လည္း ထင္သေလာက္မျမန္ဘူး ။ အပူပါတယ္လုိ့ ရဲ ၀န္ထမ္းၾကီးက ေအာ္ေတာ့ လူေတြကေရာင္ပီး ေရွာင္ေပးတယ္ေလ ။ က်ဳပ္အတြက္ကအထူးအဆန္းေပါ့ ဗ်ာ ။ ေဟ့ ညီေလး မင္းလတ္မွတ္ျပ ။ ျပတာေပါ့ က်ဳပ္ကေမွာင္ခုိမွ မဟုတ္တာ ။ ဒီမွာေရာ ့ ။ မင္းဖယ္လုိက္ တဲ့ ။ ဗ်ာ ျခိမ္းေျခာက္တာလား ဆုိပီး အထြန္တတ္ခ်င္တာေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ေျပာခိ်န္မရ ။ ညီေလး ဒါက သူခုံကြ ။ ဟာ ဘာျဖစ္လုိ့လဲ ။ ဒီမွာၾကည့္ဆုိပီး ။ လတ္မွတ္ေအာက္မွာ အတြဲနံပါတ္ ။ မင္းအတြဲ က ( ၄ ) ကြ ။ ဒီအတြဲက ( ၅) ။ ဗ်ာ အဲလုိရွိ ့တယ္ေပါ့ ။ ဟာ ။ ဘယ္လုိလုပ္ရပ ။ရထားကလည္း ခုတ္ေနပါပီ ။ အရွိန္နဲ ့ေလ ။ ခ်က္ခ်င္း အတြဲ ျပန္ကူးဘုိ ့က မျဖစ္ႏုိင္ ။ ကုိအထုတ္ကုိစြဲ ပီး ။ ပါးစပ္ကလည္း သူတုိ ့လုိ နဲနဲ ဖယ္ၾကပါအုန္း အပူပါလုိ ့ ပါလုိ ့ ေရာင္လုိ ့ေအာ္မိတယ္ ။ လူကလည္းက်ပ္ စိတ္ကလည္း က်ပ္ေနပါပီ ။ အဓိက အခ်က္ က အိတ္ခ်င္တာ ကုိး ။ ရထားေနာက္ဆုံး ဆင္းလုိ ့လြယ္မဲ့ ေနရာေလး မွာထုိင္မဲ့ ၾကံေတာ့ လည္း ေစ်းသည္ေတြ ေနရာယူထားတာကုိး ။ ထုိင္စရာေနရာကလည္း မေတြ ့ ။ အထုတ္ေတြ ကရွိ ့ေသးတာကုိး ။ လြတ္တဲ့ ေနရာဆုိလုိ ့ရထားအိမ္သာေရွ ့ေလးမွာ ေနရာယူမိတာေပါ့ ။ အိမ္သာေလးမွီရင္း ပင္ပန္းသမွ် ခဏနားမယ္ေပါ့ ။မ်က္လုံးေလး ေမွးယုံ ရွိ ့ေသး ။ ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း အသံနဲ ့အတူ ။ သံတံခါးကုိ ေခါက္တဲ့ အသံ ။ ဘယ္ကလာလဲ လုိ ့ရွာလုိက္ေသးတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ မေတြ ့ ။ ထပ္ေခါက္တဲ့ အသံၾကားမွ ။ က်ုပ္ေနာက္ကမွန္းသိပါေတာ့ တယ္ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္က ရထားအိမ္သာ တံခါးကုိ မွီထုိင္ေနတာကုိး ။ ဘယ္ကဘယ္လုိ ၀င္ေနမွန္းမသိတဲ့ လူ ။ ကျပာကရာ ထပီးေရွာင္ေပးေတာ့ ခုန ရဲ ၾကီး အစားမ်ားပီး အိမ္သာတတ္ေနတာကုိး ။ က်ဳပ္လည္း အားနာသြားတာေပါ့ ။ အကုိ sorry ေနာ္အကုိ ့ လုိ ့ေျပာတာ ။ သူကသိတ္မေက် ။ ဘုၾကည့္ ၾကည့္ပီး ။ မင္း ကြာ ။ ေရွ ့ဘူတာမွာ ။ ခဏ slow ေထာက္ေပးမယ္တဲ့ ။ မင္းအတြဲ မင္းသြားေတာ့ ဆုိပဲ ။ က်ဳပ္လည္း၀မ္းသာ သြားတာေပါ့ ။ လူမွန္ေနရာမွန္ ရေတာ့မွာေလ ။ ရထားအေပါက္မွာေနရာ ယူ ။ အတြဲခိ်န္း ရ မွာကုိး ။ သိတ္မၾကာပါ ။ ရထား ဥၾသအသံနဲ ့ အတူ ။ ဘူတာကုိဆုိက္ပါပီ ။ က်ဳပ္လည္ း အျမန္ဆင္း အထုတ္ေတြကုိ ဆြဲ အျမန္သြားရတာေပါ့ ။ ေတြ ့ပါပီ ။ က်ဳပ္တတ္ရမဲ့ အတြ ဲ ။ ဆန္အိတ္နဲ ့ အ၀တ္ထုတ္ကုိပစ္တင္ လုိက္တာေပါ့ ။ ဂေလာင္ဆုိတဲ့ အသံၾကားလုိက္ရတယ္ ဗ် ။ သိဘူးေလ ။ ရထားပဲ ထြက္မွာေပါ့ ေနာ္ ။အတင္းခိ်တ္ပီး တတ္လုိက္ေတာ့ ။ က်ဳပ္ကုိ မသိပဲ ႏုတ္ဆတ္လုိက္သူက ခပ္စြာစြာ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္ ။ ေကာင္မေလး ဗ် ။ က်ဳပ္ကုိ ရန္ေတြ ့ေနတာကုိး ။ သူနဲ ့လည္း မသိပဲ ။ ဒီမွာ တဲ့ သူထုိးျပတဲ့ ေနရာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေျမမွာခေနတဲ့ မုန္ ့လုံးၾကီးေၾကာ္ အေၾကာ္စုံ ။ ေကာက္ညွင္းထုတ္ေတြ ။ ေဟာ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္နဲ ့ဘာဆုိင္လုိ ့တုန္း ။ က်ဳပ္က ခုမွ တတ္ယုံ ရွိ ့ေသး ျပသနာက အရင္ ။ အရင္ေဒါသက မေျပာက္ေသး ေအာ္မိတာေပါ့ ။ သူကလည္း ကပ္ကပ္လန္ ဗ် ။ နင္မ်က္လုံး ျမင္ဘူးလား တဲ့ ။ ေတြ ့လား ။ ဟုတ္ပ ကြ်န္ေတာ့္အထုတ္ပစ္တင္တာ မွန္ပီး ျပဳတ္က်သြားတာတဲ့ ။ ေဟာဗ်ာ က်ဳပ္ကလဲ ျပသနာက အရင္ ။ ဟုတ္ဆုိပီး မ်က္ႏွာကေလး ငယ္ရတာေပါ့ ။ အားနာစရာၾကီး ဗ် ။ နင္ဘာမွ ေျပာမေနနဲ ့ ေရာ္ေပးတဲ့ ။ အာ က်ဳပ္မွပါတာက လမ္းစရိတ္သာသာ ။ ရန္ကုန္အတြက္ စရိတ္ကရွိ ့ေသး ။ ေနစရာက အကုိအိမ္မွာေနလုိ ့ရေပမဲ့ ကားခက လုိျပန္ေရာ ။ အကုိရွိ ့တယ္ဆုိပိး အေမေပးလုိက္တဲ့ အတုိင္းအတာနဲ ့ ပါတ္ဆံ ။ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားတာေပါ့ ။ ေခါင္းေအးေအး စင္းစားရမွာေလ ။ ခဏဆုိပီး က်ဳပ္ခုံကုိ က်ဳပ္သြားတာေပါ့ ။ ( ၄၅ ) ေတြ ့ပါ ပီ ။ေနာက္မွာက ျပသနာက ပါလာတယ္ ။ဗန္းေလးကုိ ကုိင္လုိ ့ ။ က်ဳပ္ကလည္း က်ဳပ္အထုတ္ က်ဳပ္ဆြဲပီး သြားရတာကုိး ။ ေနာက္ကလည္း ပြစိပြစိ ။ လူတုိးရတာ တစ္မ်ဳိး ။ ေနာက္ကတစ္မ်ဳိး ။ ေဟာဗ်ာ ။ ေတြပါပီ ။ က်ဳပ္ထုိင္မဲ့ ခုန္ပါတ္လည္မွာ ဘူတာတုန္းက အေျခာက္အဖြဲ ့ ။ ထြတ္ေျပးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတာေပါ့ ။ သူတုိ ့က ေဖာ္ေရြတယ္ ။ ေနရာေတြ ဖယ္ေပး ။ ေမာင္ေလးဘယ္ေရာက္သါားတာလည္း တဲ့ ။ မတုိ ့နဲ ့ျပန္စုံျပန္ပီတဲ့ ။ ကုိႏွဖူးကုိသာ ရုိက္ပစ္ခ်င္ပါတယ္ ။ ေနာက္ကလည္း ပြစိပြစိ ဗ်ာ ။ ေရွ ့ကလည္း ပြစိပြစိ ဗ်ာ - -( က်ဳပ္ဘ၀ အစေလးရဲ အလြဲေလးေတြ ေနာက္ရက္မွ ဆက္ေရးေတာ့ မယ္ ဗ်ာ ) က်ဳိးစား လွ်က္ မ်ဳိးေလး - - -