က်မ္းမာ ေရး က်မ္းမာေရး --------ကားသမားေတြ လုိ အေပါ့ သြားခုိင္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ -----အေပါ့ သြားခ်င္လုိ ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အီးပါခ်င္လုိ ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဗ်ာ ----က်မ္းမာေရးက အဓိက ဗ် ။ ကြ်န္ေတာ္ ဗ်ာ --ႏွစ္ရက္ကေလး ၀မ္းသြားမိ တယ္ ---ဟဲဟဲ ရုပ္ကုိ ေခ်ာင္က်သြား တာ ----။ ၀မ္းသြားေတာ့ စိတ္ဓါတ္ ေရာ လူ ဓါတ္ေရာ အကုန္ က် ။ တစ္ ဗ်ဴးဗ်ဴး နဲ ့ ဗ်ာ ( အဲ ) အကုန္က် တယ္ေပါ့ ဗ်ာ ။ တစ္ေယာက္ထဲ ေနပါမ်ားေတာ့ ပုိဆုိး စိတ္ဓါတ္ က် ေနမေကာင္းေတာ့ အားငယ္လာတယ္ ဗ် ---။ ေျခာက္ျခား လာတယ္ဆုိပါ ေတာ့ ဗ်ာ ။ အရာရာ ကုိ ေၾကာက္ေနမိသလုိ ---ခံစားေနရတာကုိး ---။ ေနမေကာင္းဘူး ဆုိေတာ့လည္း ဘယ္လုိလုိ ျဖစ္ျဖစ္ ေဆးထုိးမွ သတ္သာ မယ္ ဆုိပါေတာ့ ဗ်ာ ။ ျမန္မာျပည္က က်ဳပ္ က်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ေရာဂါ ေအာင့္မခံႏုိင္ေတာ့လည္း ေသရင္ဘာမွမပါဘူးဆုိတဲ့ အေတြးနဲ ့ ေဆးထုိးသြားပါေရာ ။ လူက ၀မ္း ကုိက္တာ ဆုိေတာ့ နားရဘူး ဗ် ။ ေဆးခန္းေရာက္ ေတာ့ ျမန္မာျပည္က စီးကမ္း ေကာင္းတာ ေတြ ့ပါေရာ ။ ေဆးခန္းမွာ တုံကင္နဲ ့ ေဆးျပရတဲ့ စနစ္ ။ တုံကင္နံပါတ္က လည္း ေနာက္ဆုံး ။ ေျပာင္းျပန္လည္း လွန္မရ အတည့္လည္းထားမရ ဗ်ာ ( ၃၃ ) တဲ ့ ။ ဘယ္ေလာက္ဆုိးလဲ --။ လူကလည္း မ်ားတာကုိ ။ ဆရာ၀န္ကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ပီး ( facebook ) ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚမိတယ္ ။ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ေပါ့ ။ က်ဳပ္က လည္း လူကေနေပမဲ့ ေအာက္ကမေနဘူး ။ လူက စိတ္ရွည္ေပမဲ့ ေအာက္က စိတ္မရွည္ ဘူး ဗ်ာ ။ တစ္ကြီကြီ ----။ မုိးတြင္း ေအာ္တဲ့ ဖားသံက်ယ္ ( ၁၀) ေကာင္ေလာက္ ဗုိက္ထဲ ထည့္ထားနည္းကား ။ လူက တြန္ ့လိမ္ေနတာကုိး ---။ ေဘးက အဖြားၾကီးက လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္ ။ ႏွာေခါင္းေလး ပိတ္ေနတာကုိး--ၾကာေတာ့ ရွက္လာပါတယ္--။ က်ဳပ္ကလည္း က်ဳပ္အျဖစ္နဲ ့ က်ဳပ္ ။ လူနာခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာ မွေပါ့ ။ ခုေတာ့ ဗ်ာ ----လူနာခ်င္းအတူတူ သူက ႏွာေခါင္းပိတ္ထားေတာ့ က်ဳပ္ကပဲ ပုတ္ေဆာ္နံ ေနသလုိလုိ --ေဟာ ဗ်ာ --ေျပာေလကဲ ေလ မာန္ေလ ျပဲေလ--က်ဳပ္က တစ္ခ်က္တြန္ ့ သူက တစ္ခါပိတ္ ။ မိနစ္ေတြ နာရီေတြကလည္း ၾကာပိတ္ ။ ဘယ္အရာမွ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ ဘူး ။ အေရးထဲ ဆရာ၀န္ကလည္း လူနာတစ္ဦးတုိင္းကုိ ရဲ စစ္ပလိပ္စစ္ အကုန္ ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္က စေမးေနတယ္ ထင္ပါရဲ ့ ။ က်ဳပ္ျပန္ရမဲ့ ခရီးကလည္း ေ၀းေတာ့ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး ။ ရွိ ့သမွ် အရွည္ေတြ အကုန္ျဖတ္ ျပန္ခဲ့ေရာ ဗ်ာ ။ က်ဳပ္ေဒါသနဲ ့ က်ဳပ္--။ ျပန္ခဲ့တဲ့ ည ပါပဲ ။ ရန္ကုန္ကေန ကခ်င္ျပည္လမ္းေရွာက္ သလားထင္ရေအာင္ အိမ္သာနဲ ့ အိမ္ တစ္ကုိယ္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ရပါေရာ ဗ်ာ ----။ သီးစုံဓါတ္ဆားရည္ ကုိ အရက္အမွတ္နဲ ့ေသာက္ရင္း လမ္းေလွာက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲ ခဲ့ ရတဲ့ အမွတ္တရ ---ဘယ္သူကုိ ဆႏဒ ျပရမွန္း မသိပါေတာ့ဘူးး ။ ငါျပဳ ့သမွ် ငါမေကာင္း-----ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံ မေတာင္းပန္နဲ ့ ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိရြတ္ရင္း ----နာရီကလည္း ၾကာ အခ်ိန္ကလည္းၾကာ မုိးကလည္း လင္းခဲ ----- ကုိ ့ကုိယ္ကုိ သာ ဆဲမိပါေတာ့ တယ္ -----ငတုန္း ----။